hello there castle king (Open)

Een klein beetje schaduw viel over de reu heen. En maakte zijn turqouse ogen nog feller dan anders. Een kleine vermakelijke grijns sierde zijn snuit. Zijn staart sloeg een paar keer heen en weer. Dat zag er uit als een avontuur dat hij wel aan wilde gaan. Vlak voor hem stond een heel groot oud stenen gebouw. Het rook nog vaag naar tweepoters. Maar die waren er gelukkig al lang uit. Toch gaf de geur wel iets van spanning. Wat het juist leuker maakte het stenen ding te verkennen. Behendig klauterde Uzon via de rotsen aan de zijkant van het kasteel naar boven. Om daar via een mooie sprong op een van de muren te belanden. Gek genoeg hadden deze muren de breedte van wandel paden. En paren er op die wandelpaden weer lage muurtjes gebouwd. Ach... voor hem kwam het alleen maar mooi uit. Nieuwschierig liep hij verder. Hij had nog nooit op zo'n hoge stenen muur gelopen. Het zag er allemaal best wel cool uit enzo. Op de hoek van de muur stond een soort rare verhoging. Waarvan ze blijkbaar niet hadden geweten wat ze er nu mee wilden. Open of dicht? De boven kant van het ding was allemaal heel mooi dicht gebouwd. Maar dan zaten er aan twee kanten rare ronden gaten in. Toch weer open. Met rare rottende houten dingen er in. Toch weer dicht. Maar er zaten wel gaten in de muur waardoor je naar buiten kon kijken. Open? Dicht ? Open? Dicht? Brrr , wat een onzin. Uzon liep snel door de poortjes heen. Zodat hij het achterlijke ding achter zich kon laten. Maar tot zijn verbazing stond er op de volgende hoek weer een! Er waren er wel vier om precies te zijn. Op elke hoek van het gebouw stond zo'n achterlijk ding. Toen hij het derde achterlijke ding door was gelopen zag hij gelukkig een trap naar benden. Nu zou Uzon weg kunnen van dit rare wandel pat. Vrolijk liep hij het trappetje af en kwam uit op een mooi oud binnen plein. Op het plein viel verder niet zo veel te bleven. Dus kroop hij door een gat in een van de muren. En kwam in een schimmige en donkere gang te recht. Dat beviel hem wel. Wie weet was hij wel de eerste die deze gang ontdekte. Vol van zich zelf en het avontuur merkte hij de aanwezigheid van een andere wolf een eindje verderop niet eens op. Nee Uzon had het veel te druk met er achter komen wat dit voor een gebouw was. Vrolijk liep hij verder. Gang na gang. En kwam zo steeds verder het kasteel in. Hij bleef doorlopen tot hij weer zo'n gat in de muur met een rotte houten ding er half voor tegen kwam. Hij wilde nu toch echt wel weten wat zich daar achter bevond. Als hij zou springen zou hij heel hard hallo roepen. Gewoon voor de lol. Lenig sprong hij over het hout heen. Om vervolgens met een net iets te grote grijns voor een van de weinige keren van zijn leven een soort genoot in de ogen te kijken. "Helloo-ow...."  Het was begonnen met een enthousiaste  kreet. Maar het bezoek had hij toch echter niet zien aankomen. Gelukkig herstelde hij zich snel. "Hello , hallo castle master , king , queen , thing."  Zei Uzon super vrolijk. En sprong een paar keer hyperactief van links naar rechts. Om vervolgens de reactie van de ander te mogen gaan ervaren.