Character sheet Geslacht: Reu Leeftijd: 5 jaar en 10 maanden Partner: I'll never leave you my dear , Safrijnn.
Onderwerp: Looking for a new home ( Safrijn & pups) do jul 31, 2014 8:49 pm
۰۪۫D۪۫۰ ۰۪۫i۪۫۰ ۰۪۫g۪۫۰ ۰۪۫o۪۫۰
Na al weer een heel stuk te hebben gewandeld vertraagde de witte reu zijn snelheid tot hij geheel stilstond. Aangezien hij wist dat Sucic niet van lange wandelingen hield. En Digo wilde voorkomen dat Sucic Kylan te grazen zou nemen. Zo als wel vaker was gebeurd bij een eerdere te lange wandeling. Bovendien was de stop zeker niet overbodig. Het lange stuk lopen had hem iniedergeval vermoeid. Ze hadden hun rust verdient. Hoe verder ze noordwaarts trokken hoe meer de gebieden begonnen te lijken op het oude Tundra Pack gebied. De omgeving werd ruiger en meer beschut.Ook werd het al kouder. De plaats waar hij gestopt was, was zeker niet lelijk. Er bevond zich een klein bevroren meertje met een grote bevroren waterval. Het zag er erg indrukwekkend uit. Indrukwekkend genoeg om een glimlach op zijn snuit te toveren. Verder was de grond hier bedekt met sneeuw , hoge bomen en her en der restjes laag struikgewas. De wanden en heuvels om het landschap heen zouden wel eens goed holen kunnen beschikken. Een mooie verblijfplaats dus. Digo keek over zijn schouder en glimlachten even naar Safrijn en de pups. "We gaan hier pauze houden. Jullie hebben lang genoeg dapper door gelopen naar mijn mening. Misschien blijven we hier wel overnachten. Maar dat bekijken we nog wel."Sprak hij vriendelijk zowel tegen de pups als ook een beetje tegen de zwarte wolvin. Ja dit begon er al steeds meer op te lijken. Sneeuw en ijs... Hij had het gemist. Digo liep terug naar Safrijn en drukte zijn neus even tegen haar wang aan."Dit begint er al meer op te lijken." Zei hij vrolijk en gaf een knikje naar het gebied. Vervolgens keek hij de omgeving weer af. Zijn staart kwispelde zachtjes heen en weer. Maar ondanks zijn kalme gedrag was hij zeer oplettend. Digo was benieuwd hoe de pups zouden reageren nu ze voor het eerst in hun leven kennis maakten met sneeuw en ijs. Even keek hij aandachtig naar het ijs. Bijna zonder er zelf bewust van te zijn liep hij er naar toe. En zetten voorzichtig poot voor poot op het ijs. Na daar een klein rondje te hebben gelopen constateerde hij dat het ijs veilig was. Tenminste hier was dat zo. Hij had geen idee hoe het bij de waterval in de buurt zou zijn. Ijs kon vaak erg verraderlijk zijn . . . "Sucic ,Kylan , al mocht de verleiding nog zo groot zijn ik waarschuw jullie niet het ijs op te gaan voordat ik vastgesteld heb dat het echt veilig is!"Sprak hij duidelijk en keek zijn pups diep in de ogen aan. Digo zelf was niet echt van het verbieden. Maar bij dit soort dingen lag het toch wel even anders. Hij zou het niet eerlijk vinden de daarstraks nog niets wetende pups van het ijs af te sturen. Ze zouden zich namelijk van geen kwaad bewust zijn bij het betreden van het ijs. Vandaar de waarschuwing van net. Nu wisten ze dat het gevaarlijk kon zijn. En dat het gevolgen zou hebben als ze het wel zouden doen konden ze zelf wel invullen. Digo liep verder en controleerde het ijs zorgvuldig. Hij wilde de pups hun plezier niet afnemen. Want als hij het had gecontroleerd zonder problemen dan konden de pups er gewoon op. Maar hij moest er gewoon niet aan denken dat een van de pups onder het ijs zou verdwijnen. . .
|Mood; happy and worried |Words; 568|Company; Safrijn en puppy's <3 |Notes; Safrijn eerst posten graag daarna pas de pups |
Onderwerp: Re: Looking for a new home ( Safrijn & pups) di aug 19, 2014 2:48 pm
Safrijn had de tijd niet bijgehouden, maar het was haar duidelijk dat ze al even liepen. Hoewel ze zelf nog wel een paar kilometer aan zou kunnen,zou dat voor de pups niet opgaan. Lang lopen was uitputtend voor elk jong dier. En Safrijn kon begrijpen dat het ook vrij saai zou zijn. Uiteindelijk zou de wat brutalere Sucic Kylan het slachtoffer maken van zijn verveling. Safrijn had de tijd dan wel niet bijgehouden, maar de verandering van de omgeving was haar niet ontgaan. De bossen bevatten veel sneeuw,meer dan voorheen, en het leven was er goed aangepast. De vogels zagen er anders uit. Dikker, door hun opgezette veren en dikkere dons. In de verte kon Safrijn het vliegende silhouet van een laplanduil onderscheiden. Een dagjager. Corax had de uil ook gezien, maar hoewel hij er wel even alert naar keek,liet hij die houding snel vallen. Er waren vier wolven die niet bang waren voor zo'n vogel en de laplanduil was vooral een vogel die graag een klein knaagdier zoals een muis of een lemming naar binnen schrokte. Daar was zijn tactiek ook op aangepast. Terwijl ze doorliepen, bekeek Safrijn de verre vogel tot deze uit het zicht was verdwenen. Daarna hoorde ze de stem van Digo en draaide haar kop rustig richting de zijne. "We gaan hier pauze houden. Jullie hebben lang genoeg dapper door gelopen naar mijn mening. Misschien blijven we hier wel overnachten. Maar dat bekijken we nog wel." zei hij vriendelijk. Ook deels tegen Safrijn die hem daarom een flauw lachje toewierp, uit goede bedoeling. De kraai op haar rug sloeg zijn vleugels uit en vloog vlak boven het ijs dat Digo de pups verbood. De kraai woog niks voor het ijs, maar uit goedheid landde de vogel er niet op om de pupsniet jaloers te maken. Dat was de bedoeling. Terwijl Digo het ijs testte, Corax er rakelings boven vloog speurend naar etensresten, en de pups hun gang gingen, inspecteerde Safrijn de omgeving. Geen geur van aanwezige roofdieren zoals poema's, arenden of beren die de pups zouden kunnen aanvallen. Maar er was ook geen geur van prooidieren te vinden. Dus liep de nachtzwarte wolvin wat rond op zoek naar tekenen van de aanwezigheid van herten of kleine prooi. Het duurde even voor ze de hoefafdruk van een wapitihert tegenkwam. Het was een eind verwijderd van waar Digo en de pups waren, dus Safrijn rende terug. "Iemand trek?" vroeg ze de pups toen ze terugkwam. Ze was niet van plan nu een hert te vangen, maar iets kleins zou wel te doen zijn nu. Ze keek Digo aan met een vragende blik. Of hij ook trek had. Safrijn kon dan wel wat regelen. Zelf had ze in ieder geval wel zin in wat voedzaams.
Kylan
Naam : Saar Aantal berichten : 30
Character sheet Geslacht: Reu Leeftijd: 5 months Partner: Give it a try
Onderwerp: Re: Looking for a new home ( Safrijn & pups) za okt 04, 2014 12:07 pm
» K Y L A N «
Vermoeid zette hij zijn ene poot voor de andere. Hoewel hij in de voetsporen van zijn vader liep en niet doodop was, kon hij toch wel een pauze gebruiken. Hij durfde het niet te zeggen, want dan zou hij hen allemaal ophouden, en bovendien zou zijn broertje er zonder twijfel een opmerking over maken. Hij begreep Sucic vaak niet, omdat ze zo ongeveer elkaars tegenpolen waren. Hijzelf was rustig, timide, klein en fragiel gebouwd en ontzettend leergierig. Zijn broer was groter en sterker, raakte sneller geïrriteerd en hield ervan om hem te treiteren. Hij begreep er de rede niet van, en vond het erg irritant. Bij een lang stuk lopen moest hij altijd uitkijken, want wanneer Suuc verveeld raakte was het slechts een kwestie van tijd voordat hij hem besprong. Kylan was moe, maar vond alle vreemde geuren en uitzichten nog steeds razend interessant. Normaal gesproken zou hij steeds zijn afgedwaald om ergens op te kauwen, of aan te ruiken. Maar ze hadden al een lange tocht achter de rug, en hij moest zijn energie bewaren voor het lopen. "We gaan hier pauze houden. Jullie hebben lang genoeg dapper door gelopen naar mijn mening. Misschien blijven we hier wel overnachten. Maar dat bekijken we nog wel." De woorden van zijn vader kwamen als een opluchting, en hij ging zitten en hijgde een beetje. Zijn vader zei iets tegen zijn moeder, en het leek er niet op dat Suuc hem ging aanvallen, dus begon hij wat op zich heen te kijken. Omdat hij vermoeid was geweest, had hij niet veel naar het landschap gekeken, en vooral gefocust op het lopen zelf. Maar nu hij even had uitgerust, werd hij zich bewust van de rare ondergrond. Heel voorzichtig duwde hij er zijn neus in. Het was koud en nat, maar voelde niet onaangenaam. Hij nam er een hapje van, en kwam tot de ontdekking dat het smolt op zijn tong. Zijn oren gingen vrolijk overeind staan, en hij nam nog een hapje. Toen belandde er iets op zijn neus en hij wreef het er af met zijn voorpoot. Maar er viel nog meer, overal om hem heen vielen dingen uit de lucht. Ze dwarrelden naar beneden en landden zacht op de grond en op hen. Hij probeerde er één te vangen, en kwam tot de conclusie dat het hetzelfde spul was als dat er op de grond lag. Zo was het daar dus gekomen. Hij stond op, en keek om zich heen naar dit wonderlijke tafereel, genietend van de schoonheid ervan. Toen viel er nog iets anders op in zijn blikveld. Een grote, spiegelgladde massa dat leek op water, maar niet bewoog. Hij keek even naar zijn vader, en kwam toen voorzichtig dichterbij. Hij durfde er niet goed op te gaan, maar bleef er geïnteresseerd naar kijken. "Sucic, Kylan, al mocht de verleiding nog zo groot zijn ik waarschuw jullie niet het ijs op te gaan voordat ik vastgesteld heb dat het echt veilig is!" Zijn vaders ogen stonden doordringend en streng, en omdat dit zelden voorkwam begreep hij dat het heel gevaarlijk kon zijn. Bezorgd keek hij naar zijn vader, die op het ijs ging staan. Hij liep heel voorzichtig, en duwde elke keer eerst even met zijn poot op het ijs voordat hij hem volledig neerzette. Het kon dus doorbreken, begreep hij. Maar.. Zijn vader was veel zwaarder dan hij! Straks zakte hij er doorheen. Kylan rilde van bezorgdheid. Hij wilde gaan helpen, maar het verbod kon hij niet overtreden. Verward rende hij in een kringetje rond aan de rand van het ijs, en blafte een jankgeluid naar zijn vader. Hij was bezorgd. Safrijn kwam terug en vroeg iets, maar hij kon het niet goed horen omdat hij goed moest opletten of zijn vader niet door het ijs zakte. Zenuwachtig liep hij heen en weer langs de rand, en maakte nog een zacht piepend geluid.
