Onderwerp: Home Is Where..... We Are Together.... {&DIGO} do dec 18, 2014 7:01 pm
{Zo'n vies kleffe titel xD}
Sinds Corax weer terecht was, waren Safrijn en Vulpa ook een stuk kalmer. Het plaatje klopte weer en niemand ontbreekte. Maar nu de rust was wedergekeerd, begon Safrijn zich wel weer over de oudere problemen te buigen. De roedel was een beetje opgebroken, om het maar even zo te zeggen, en daarbij was er nog geen gebied geclaimd. The Tundra Pack zou voor de derde keer moeten worden opgericht in het vierde gebied. De roedel had al aardig wat meegemaakt in zo'n korte tijd. En had niet niks geweest. Maar iedereen wist zich er doorheen te slaan en kwam er net zo sterk weer uit. De sneeuw onder haar poten begon weer vertrouwd te voelen. Diep zakte ze niet weg, maar wat het heerlijk om de sneeuw tussen haar tenen te voelen voor dat kleine stukje dat ze wel door de sneeuw zakte zodra ze haar gewicht verplaatste. Zo vertrouwd. De kraaien op haar rug moesten er voor nu even niks van hebben. Ze hadden onderweg al flink wat gespeeld in het luchtruim en waren nu even stil om bij te komen. Safrijn stak haar snuit in de lucht om een oproep gericht aan Digo door het Tundra Forest te laten weergalmen. Als hij in de buurt was, zou hij het zeker horen. Het was al een tijdje geleden dat ze haar partner voor het laatst had gesproken, mede doordat ze het gebied had verlaten om naar Corax te speuren en dat had langer geduurd dan ze origineel in gedachte had. De klauwen van beide kraaien lieten plots haar vacht los om in een snelle spurt naar Digo te vliegen. Safrijn lachte hem vriendelijk toe terwijl beide vogels hem belaagden door zijn vacht te grijpen met klauwen en snavels. Nadat ze klaar waren vlogen ze beide weer weg. Terug spelend in het luchtruim. "Zo dat werd tijd." zei ze opgewekt. Het was alweer veel te lang geleden.
{ D I G O T J E }
Digo Administrator
Naam : Dorian Aantal berichten : 335
Character sheet Geslacht: Reu Leeftijd: 5 jaar en 10 maanden Partner: I'll never leave you my dear , Safrijnn.
Onderwerp: Re: Home Is Where..... We Are Together.... {&DIGO} za dec 20, 2014 6:17 pm
۰۪۫D۪۫۰ ۰۪۫i۪۫۰ ۰۪۫g۪۫۰ ۰۪۫o۪۫۰
Het was al weer een tijden gelden dat hij voet had gezet in een Tundra bos. Hij was er een tijdje terug wel vlak bij geweest. Ondanks dat hij nog nooit in dit Tundra bos was geweest voelde het toch als thuis komen. De sneeuw voelde vertrouwd onder zijn poten. En hij had zijn schutkleur weer terug. Zo voelde alles een stuk meer ontspannen. Hij hoefde zich niet heel veel zorgen te maken dat ongewenste soortgenoten hem zouden spotten. Het was namelijk een behoorlijke trip geweest en zijn energie was daardoor laag. Digo liep dan ook in een traag tempo verder. Opzoek naar een beschut plaatsje om even wat uit te kunnen rusten. De afgelopen tijd was er een van onzekerheid geweest. Gelukkig had hij de vrienden die het dichts bij hem stonden al wel weer terug gezien. Maar sommige anderen zouden waarschijnlijk voorgoed uit zijn leven verdwenen zijn. Het was een naar idee. Maar ondanks dat waren er ook best wel wat goede dingen gebeurd. Infinity was een fijn gebied om in te vestigen. En bood veel nieuwe kansen aan. De meeste gebieden waren aantrekkelijk en rijk van prooi. Al snel was hij zich aan Infinity gaan hechten. En was het een warm thuis voor hem geworden. Er zou echt iets zeer vreemds moeten gebeuren voor hij dit gebied ooit zou verlaten. Ondanks dat hij al voor langere tijd zijn meest bewandelde gebied was had Digo toch een groot nadeel in de besneeuwde bossen. Hij staarde voor zich uit. Proberende dingen van elkaar te onderscheiden. Alles was hier die felle kleur wit. Met overal donker groene dennenbomen. Voor elk ander geen probleem. Maar voor iemand met een half zicht was de weg vinden een stuk moeilijker. Wat een ander in een half uur kon afleggen daar deed Digo meestal al wel een dik uur over. Maar ach , hij was er aan gewend geraakt. En vond dat op zijn leeftijd alles ook wel wat rustiger aan gedaan mocht worden. Langzaam maar zeker liep hij steeds verder de bossen in. Waar de kans op het vinden van een beschut plaatsje veel groter was dan aan de randen van het bos. Toen plots zijn dag een vrolijke wending nam. In de verte kwamen er twee kraaien aanvliegen. recht op hem af. Dat kon maar een ding betekenen. Safrijn. Digo hielt halt en liet de twee even aan zijn vacht plukken. De echte stoeipartij deed hij liever met de zwarte wolvin zelf. Bovendien wilde hij de twee niet afschrikken. Ze mochten best weten dat hij ze niets aan zou doen. "Zo dat werd tijd." Zei de zwarte wolvin vrolijk. Die in de tussentijd ook op het podium verschenen was. Toen de vogels weer klaar waren versnelde Digo zijn pas. En rende vrolijk op de zwarte wolvin af. Waarna hij haar een lievelijke omhelzing gaf. "Zeg dat wel." Zei hij en glimlachte vrolijk. Digo grijnsde. Hij had wel zin in een ouderwets potje stoeien. Hij gooide zijn gewicht in de strijd. Niet dat Digo zo'n obiese wolfje was maar hij maakte wel een kans zo'n lichte wolf als Safrijn omver te werpen. Die kon daarna doen wat ze met hem wilde. Ze zou bijvoorbeeld om kunnen rollen en hem zo pletten. Ja Safrijn zat altijd vol verrassingen. En hij was benieuwd wat Safrijn nu voor hem in de aanbieding zou hebben. Al kwispelend leunde hij vol tegen haar op hopende dat ze om zou vallen.
|Mood; I'm happy I'm happy , I'm happy i'm happy , and i punch the one who says i'm not ^_^ |Words; 573 |Company; Safrijn! < 3 |Notes; x |
