Once in a while I find myself in a cold place|&Kylan

Next time I'll be braver

De kou van het ijs onder haar voetkussentjes brandde en een ijzige wind blies door haar lichtbruine vacht heen. Ze sloot kort haar ogen voor een wind die ineens stevig kwam opzetten en in haar gezicht blies. Ze deed een stapje opzij en ging achter een groot stuk staan waar de wind haar niet kon bereiken. Waarom ze hier was wist ze ook niet, eens in de zoveel tijd leek ze gewoon de kou op te zoeken zonder enige reden. Wanneer haar emoties haar weer teveel werden en ze de kou nodig had om ze een beetje te verlammen. Als uitvlucht voor haar gedachten. Haar jade-groene ogen keken omhoog naar de lucht boven de enorme kloof waarin ze zich bevond. Het licht was helemaal wit en het brandde op haar oogleden. Het was fel door de weerkaatsing van het ijs en de sneeuw maar ze geloofde dat er een storm aan zat te komen. De wind werd steeds krachtiger en kouder en bracht hele kleine sneeuwkristallen met zich mee. Ze stapte weer het midden in en liep verder door de krachtige wind op zoek naar een betere plek om te kunnen schuilen voor wat er ook mocht komen.
Steeds meer en grotere sneeuwvlokken werden door de wind meegebracht en wanneer Merope een goed beschut plekje kon vinden liep ze hier langzaam heen. Een rilling van de temperatuur die nogal was gedaalt ging over haar lichaam heen voordat ze ging liggen. Ze legde haar slanke lichaam op een dun laagje sneeuw en ijs neer en rolde zichzelf op tegen de rotswand die op sommige plekken met ijs bedekt was. Ze legde haar pluizige staart over haar neus heen zoals ze altijd deed als ze het koud had. Ze knipperde een paar keer met haar ogen en voelde zich al wat slaperig van het lopen door de stevige wind heen. Ze verwachtte niet dat ze hier iemand tegen zou komen, niet in dit weer. Dus probeerde ze maar gewoon een beetje te slapen en te wachten tot de wind ging liggen.
Merope leidde een eenzaam leven, ze zocht geen gezelschap, al heel lang niet meer. Het grootste gedeelte van de tijd kon ze zichzelf horen denken door de stilte die ze opzocht in plekken. Geen geluiden, geen andere wolven. Alleen zijzelf. Ze wilde wel, ze wilde niet lieven dan gewoon bij anderen te zijn. Maar de angst voor de pijn was groter, bang om pijn gedaan te worden. Bang om gekwetst te worden en misschien zelfs ook wel om plezier te hebben. Haar ex-partner bezette nog steeds het grootste gedeelte van haar gedachten. Ze wilde niet zonder hem leven dus leidde ze dit eenzame leventje van haar. Dromend over een toekomst met haar en Krypton, die ze waarschijnlijk nooit meer te zien zou krijgen...

TAG: Kylan
WORDS: 461
NOTES: -