the first time is the most difficult one [Kylan]

۰۪۫D۪۫۰ ۰۪۫i۪۫۰ ۰۪۫g۪۫۰ ۰۪۫o۪۫۰

Het was vroeg in de ochtend. De zon zou over een half uur opkomen. Digo rekte zich uit. Hij was hier gister avond samen met Kylan gearriveerd. En vandaag was het dan zo ver. Hij zou Kylan het begin van jagen leren. Digo stond op en kroop het hol uit. Buiten was het nog een beetje frisjes. Maar niet te. Precies goed. Er lag nog douw op het landschap. En was een beetje mistig. De mist zou zo wel in hun voordeel als in hun nadeel werken. Zij zouden zich in de mist kunnen verschuilen. Maar hun prooi kon dat net zo goed. Hij glimlachte. Ja vandaag was een prima dag om mee te beginnen. Hij twijfelde nog een beetje waarmee ze zouden beginnen. Mijn vissen konijnen ? Vissen waren wel erg moeilijk te vangen in het begin. En rond deze tijd van het jaar was het water 's ochtends nog te koud. Maar konijnen waren wel erg vluchtig en schrikachtig. Nee , ze moesten klein beginnen. Kleiner dan dat. Digo dacht diep na. Ratten? Nee , muizen! Muizen. Daar zouden ze mee beginnen. Hij was opgelucht dat Kylan een rustig karakter had. Hij zag hem er niet voor aan meteen al groter te willen jagen. Gelukkig maar , anders zou daar een hoop energie in verloren gaan. Zachtjes kwispelend liep hij het hol weer in. Daar lag de witte pup te slapen. Digo duwde zijn neus zachtjes tegen zijn snuit. "Psst , Kylan. Wakker worden." Fluisterde hij. En wachtte tot de pup zijn ogen zou openen

|Mood; Happy |Words; 258 |Company; Kylan =3 |Notes; kort , kon niet anders.|

» K Y L A N «

Een enorme vlam schoot de lucht in, de verzengende hitte schroeide zijn vacht. De rook prikte in zijn neus, en zijn oren waren vol van het gebulder van het vuur dat zich overal om hem heen bevond. Het had hem ingesloten in een kleine cirkel, en hij rende doodsbang rondjes op zoek naar een uitweg. Hij hoestte de rook uit zijn aangetaste longen, maar het hielp niets. Ademen ging steeds moeizamer, en het vuur kwam steeds dichterbij. Doodsangst raasde door hem heen, en hij leek verlamd van schrik. Hij wilde schreeuwen, maar er kwam geen geluid uit zijn keel. Alles wat hij kon doen was met opengesperde ogen wachten op zijn naderende dood. Het vuur likte aan zijn achterpoten en schoot een felle pijn door hem heen. Toen was het overal, de hitte verstikte hem en de verschrikkelijke pijn nam zijn geest in beslag. Hij schreeuwde en schreeuwde, zonder effect. Hij werd gek van de pijn en zijn hoofd ontplofte van de felle steken.

Frisse lucht beukte op hem in alsof hij zijn kop in de sneeuw stak. Zweet parelde op zijn voorhoofd, en zijn kleine lijfje trilde. Het duurde even voordat hij weer op adem was gekomen, en hij duwde zijn neus in zijn vacht. Het was al de vierde keer dat hij die droom had gehad, maar hij wist niet waar het vandaan kwam. Soms droomde hij over dingen die hij overdag had gedaan, of variaties daarop. Maar deze steeds terugkerende droom van de onbekende hete massa was niet te verklaren. Hij voelde zich diep ongelukkig, en durfde niemand over zijn droom te vertellen. Ze zouden vast denken dat hij het verzon. Een zucht verliet zijn lippen, en de vermoeidheid nam het van hem over. Langzaam werd zijn ademhaling weer regelmatig en hij zonk weg in een diepe slaap.

Hij voelde de dat iemand zijn snuit aanraakte. "Psst , Kylan. Wakker worden." Hij opende zijn ogen, en knipperde even. Hij kon aan zijn vader zien dat hij zich ergens op verheugde, en die stemming nam hij meteen over. Enthousiast kwispelde hij met zijn staart. De droom leek al weer lang geleden. Hij stond op, gaapte even en rekte zich uit. Toen volgde hij zijn vader naar buiten, benieuwd waarom hij hem had wakker gemaakt.

thank you Sarah!

۰۪۫D۪۫۰ ۰۪۫i۪۫۰ ۰۪۫g۪۫۰ ۰۪۫o۪۫۰

Digo duwde zijn snuit voorzichtig tegen de kleine pup aan. "Psst , Kylan. Wakker worden." Fluisterde hij. De pup opende de zijn ogen en knipperde even. Digo glimlachte. Somsige wolven durfde te beweren dat pups lasposten waren. Maar Kylan was niets meer dan schattig en vriendelijk. Kylan had zo te zien meteen door dat hij iets van plan was. De kleine pup kwispelde vroplijk. Digo wenkte hem de volgen en liep naar buiten en ging zitten. Hij wachte tot de pup naast hem zat. Gelukkig was Kylan daar vrij snel in Er bestonden namelijk ook pups die niet zo gemakkelijk stil konden zitten. Digo keek Kylan vriendelijk aan. "Vandaag ga ik je leren jagen." Zei hij vrolijk. Het klonk natuurlijk groots. Leren jagen. Maar Kylan mocht wel anthousiast zijn vond hij. "We beginnen natuurlijk wel bij het begin."Kondigde hij aan. Zodat Kylan zijn wilde fantasieën niet al te erg in het water zouden vallen. "Maar het is zeker niet niets, we gaan jagen op muizen. Want als je dat eenmaal kunt leer je ook snel op andere kleine dieren te jagen." Legde hij uit. Digo had al eerder gemerkt dat de pup meer dan leergierig was. Dat was mooi want Digo hield er van andere dingen te leren. Hij stond op en wenkte de pup. "Kom dan gaan we naar waar de muizen wonen." Zei hij. En liep vervolgens op een ruistig tempo naar de duin toppen. Die waren bedekt met los zand. En onder dat zand , wist Digo , hadden de muizen hun gangen stelsels. Het was een stevige klim. Maar Digo wist dat de pup niet zo maar op zou geven. En dat ze er dus waarschijnlijk zonder pauze zouden kunnen komen.

|Mood; happy |Words; 289 |Company; Kylan =3 |Notes; x |

» K Y L A N «

Hij voelde een neus tegen en zijn snuit. "Psst, Kylan. Wakker worden." Hij brak door de warmte van de slaap heen en knipperde met zijn ogen. Hij keek in de ogen van zijn vader, blauw en getekend grijs. Hij nam zich voor voor binnenkort te vragen waar het litteken vandaan kwam, maar niet nu. Zijn vader zag er verheugd uit, en Kylan nam zijn stemming over door enthousiast te kwispelen. Hij was vast niet voor niets zo vroeg wakker gemaakt. Digo ging naar buiten en wenkte hem te volgen. De witte, mager ogende pup schudde zijn vacht uit en kroop achter zijn vader aan het hol uit. De frisse ochtendlucht beet in zijn neus, maar dat werd goedgemaakt door een warm herfstzonnetje. Een gaap ontsnapte hem, maar hij keek zijn vader enthousiast en vrolijk aan, nieuwsgierig naar de reden dat hij was gewekt. "Vandaag ga ik je leren jagen." Zijn stem klonk vrolijk, en vriendelijk als altijd. Opgewonden zwiepte Kyl met zijn staart. Hier had hij zo lang op gewacht! "We beginnen natuurlijk wel bij het begin." Hij knikte, dat begreep hij. Hij kon echt niet ineens vanuit het niets grote prooidieren buitmaken. Maar hij wilde het zo ontzettend graag leren, dat zelfs het oefenen op blaadjes hem al vrolijk had gemaakt. "Maar het is zeker niet niets, we gaan jagen op muizen. Want als je dat eenmaal kunt leer je ook snel op andere kleine dieren te jagen." Met glinsterende ogen keek hij omhoog naar zijn vader. Hij wilde geen woord missen van wat hij zei, klaar om alle informatie op te slaan in zijn geheugen. De druk om goed te presteren legde een knoop in zijn maag, maar hij negeerde het, was te opgewonden om zich er echt zorgen over te maken. Toen Digo opstond, volgde hij zijn voorbeeld en liep achter hem aan. "Kom dan gaan we naar waar de muizen wonen." Hij draafde in een rustig tempo met zijn vader mee naar de duinen, en hoewel het een flinke klim was naar de top, was hij vastbesloten niet toe te geven. Hij bleef stevig doorlopen en omdat Suuc niet in de buurt was, durfde hij best zijn staartje iets dominant omhoog te steken toen hij de top had bereikt. Hij ging zitten en keek zijn vader vragend aan, zijn intelligente blauwe ogen leergierig naar hem opgericht.

thank you Sarah!

۰۪۫D۪۫۰ ۰۪۫i۪۫۰ ۰۪۫g۪۫۰ ۰۪۫o۪۫۰

Gelukkig had Kylan begrepen dat ze klein zouden beginnen. En dat er meer pogingen dan een nodig waren om het te laten lukken. Maar ondanks dat was de kleine pup zeer vrolijk. Wat Digo goed deed. Hij had er dan ook expres voor gekozen de beide pups apart van elkaar les te geven. Kylan zou door zijn oudere broer een beetje geplaagd worden. En daardoor een stuk minder op zijn gemak zijn. Dat zou de dag bederven. En dat wilde ook Digo liever niet. Het was een pittig stukje lopen naar de duin toppen. Maar hij hield een rustig tempo aan. En Kylan leek het redelijk goed vol te houden. Nu had Digo ook wel door dat Kylan nu zijn kans zag om extra zijn best te doen , zodat hij zou zien dat Sucic niet de enige goede pup was. Maar toch het leek er tot nu toe niet op dat Kylan expres erg boven zijn niveau werkte. En dus hield hij het goed vol. Het witte bolletje vacht ging trots boven op de heuvel zitten en keek hem vol verwachting aan. Digo glimlachte vriendelijk naar hem. En kwam naast de witte pup zitten. Kylan was onbewust op een prima plaatje gaan zitten. Vlak bij hem zaten gaatjes in de grond. Muizen holen. De hele heuvel was een groot muizen stelsel. "Zie je dat gat daar ? Dat is een de ingang van een muizen gang. Als je om je heen kijkt zie je er waarschijnlijk meer. Het is goed als je er even zou gaan snuffelen. Neem je tijd , het is de bedoeling dat je de geur van de muizen goed leert onthouden en herkennen. " Zei Digo en gaf een klein knikje richting het holletje. Natuurlijk hadden deze muizen hun al lang door. Maar daar had Digo zich al op voorbereid. Op deze heuvel zou de uitleg plaats vinden. Bij de volgende heuvel , hier vlakbij , de praktijk. Het zou ook belangrijk zijn dat Kylan ging leren hoe hij een heuvel het beste kon benaderen. En hoe hij beruik kon maken van de wind. Ach ja , bij zo'n eerste keer kwam er altijd zo veel kijken. Dat kon je nooit allemaal in een keer leren. Daarom zouden ze het ook rustig aan , stapje voor stapje doen. Digo wachtte glimlachend af tot de pup klaar zou zijn. Hij was er van overtuigd dat het Kylan wel zou gaan lukken.

|Mood; calm / normal |Words; 407 |Company; Kylan < 3 |Notes; x|

» Can you make me see the old times ? [ Kylan]
» Once in a while I find myself in a cold place|&Kylan
» Whatever happens to me , i won't decide your time of death [open]