New places are always very interesting... (Open)

Aerynn hield er altijd enorm van om rond te struinen. Als jongere pup had ze dat dan ook altijd gedaan. Tot ergernis van haar ouders aan toe, want die mochten haar dan altijd komen zoeken. Haar oudere zus had er altijd om kunnen lachen. Die snapte toen ook nog wel dat Aerynn gewoon op avontuur wou. Ze zag nog steeds alles als een avontuur, ze was dan misschien ook naïef. Met haar 8 manen was ze een jonge en springlevende wolf. In staat om zelf te jagen, ook al was het nog maar net voldoende om zelf te overleven. Ze hield van een uitdaging of twee, en zou dan ook niet snel gevaar uit de weg gaan. Daardoor bracht ze zichzelf natuurlijk in de problemen. Ergens wist ze het zelf ook wel, dat ze soms minder snel een nieuw gebied in moest stormen, maar ze kon het gewoon niet laten. Ze was niet uit op territorium, of iets in die trant. Zelfs niet uit op een gevecht, ze was gewoon naïef als gewoonlijk en dus was ze met vrolijke stappen het naaldbos in gerent.

Ze was een mooie wit getinte wolf, met hier en daar toch bruine oneffenheden. Heel licht bruin, waardoor het nauwelijks opviel dat ze niet helemaal puur wit was. Haar ogen waren helder en donker in een prachtige bruine kleur. Ze had lange poten waar ze meestal sierlijk op stond, en een langharige witte staart. Ook in haar staart zat een streep met bruintinten, zo licht dat het nauwelijks op viel. Enkel als ze in het zonlicht stond of een andere wolf erg dichtbij stond was het te zien. Haar kop schudde ze even, terwijl ze nieuwsgierig een paar stappen dichterbij zette, een geur eentje die ze nog niet eerder had geroken kwam haar neus binnen en met haar kop laag, en staart ontspannen bleef ze dan ook staan. Onbeweeglijk als een standbeeld, behalve dan haar oortjes die nieuwsgierig rondjes draaide, ze snoof nog zachtjes voordat ze haar kopje omdraaide, in de hoop te kunnen zien wie de andere wolf was.

Aantal berichten : 26

Nu het loofbos niet meer veilig was , was hij terug richting het noorden gelopen. Op naar de nare kou waar hij vandaan kwam. Wat moest hij anders doen? Er was immers kans dat er meer gebieden in het zuiden besmet zouden zijn. Een beetje weemoedig ploeterde hij door de sneeuw. Hij had nu niet bepaald fijne ervaringen met het noorden. Maar goed er zat niet anders op en hij was blij dat er tot nu toe nog geen nare dingen waren gebeurd. Zijn nog zeer kleine pootjes zakte diep weg in de sneeuw. Sneeuw vond hij nog niet zo erg. Sneeuw was wel leuk om in te spelen. Ijs daar was hij veel banger voor. De vorige keer dat hij hier was was hij er bijna doorheen gezakt. Als Shyra er niet was geweest... Troy zuchtte. Hij miste de wolvin best wel. En hij hoopte dat ze veilig was. Na een tijdje kwam hij in de diepere gedeelte van het naaldbos. Hier was het ietsje donkerder omdat de naaldbomen dichter op elkaar stonden. Ook was de sneeuw er wat hoger. Waardoor hij maar langzaam vooruit kwam. Hij voelde zich er niet echt op zijn gemak. Het had iets dreigends. De eerste keer dat hij hier was had hij nog moeten uitkijken voor zijn vader ook. Gelukkig was dat deze keer niet het geval. Troy hield halt en keek een beetje verslagen om zich heen. Hij zou eigenlijk op zoek moeten gaan naar een goede slaapplaats. Maar met al die sneeuw en dichte bomen was dat lastig te vinden. Echter zou hij wel moeten. Hij kon de nacht niet buiten doorbrengen tenzij de hele nacht wakker kon blijven. Maar die gok ging hij niet wagen. De geur van een andere wolf drong tot hem door. Even twijfelde hij. Het kon iemand met kwade bedoelingen zijn. Maar tja , als het een goede wolf was kon hij om hulp vragen. Troy waagde de gok en liep richting de geur. Na een klein tijdje kwam de wolf in zijn beeld. Het was ook een pup. Maar al wel ouder dan hij. De pup keek hem aan. Troy wist niet zo goed wat te zeggen. Hij wist niet goed waar te beginnen. Een beetje schuw bekeek hij de ander. "H-hallo." Mompelde hij. Zijn staart al bijna tussen zijn benen en zijn kop laag bij de grond. Meer durfde hij niet te zeggen. Bang dat hij was de pup te storen.

Het was een jonge pup, met een iets donkerder vacht dan zijzelf had. Aerynn keek rustig naar het dier, hij was sowieso een paar manen jonger dan haar, maar al wel oud genoeg om vlees goed te verteren. En atletisch genoeg om misschien zo nu en dan een prooi te pakken te krijgen. Aerynn onderschatte hem in ieder geval niet, al zou het als het op een gevecht aan kwam, waarschijnlijk zo zijn dat ze zou winnen. Toch besloot ze het daar niet op aan te laten komen. De pup was net als haar duidelijk niet op een gevecht uit. "H-hallo." Mompelde hij, terwijl hij haar een beetje schuw aan keek. Zijn staart zat al bijna tussen zijn poten en hij hield zijn kop nog lager dan zijzelf deed. Meteen zette ze een paar stappen op hem af en keek ze hem met haar grote onschuldige bruine ogen aan. "Kom, we kunnen beter een plek voor de nacht zoeken, voordat het te donker wordt." Zei ze enkel. Ze vergat soms anderen te groeten, als ze iets van plan was. "Eh, hallo," Zei ze toen ineens beschaamd, zichzelf herinnerend dat ze was vergeten de ander te groeten. Ze zwiepte het puntje van haar staart dan ook heel even heen en weer, voordat ze zich uitrekte. De sneeuw voelde koud onder haar poten, maar hierdoor kon ze wel zien welke plek het minste aandacht trok, en welke richting het meeste, hoe meer pootstappen hoe meer wolven er waren geweest. Ze snoof zachtjes in de hoop wat meer te weten te komen over de plek. Zoals haar ouders haar hadden opgevoed, was het voor haar logisch, om voor de jongere dieren op te komen en te zorgen mocht het nodig zijn. Ook al was ze zelf nog heel erg jong en onervaren. De tijd had niet op zich laten wachten, en door een ongeluk was haar familie nu overleden. Ze mistte ze natuurlijk wel, enkel wist ze ook, en zo was ze altijd geweest; dat ze verder moest. Ze schudde even stevig met haar kop. Terwijl ze even afwachtte of de pup er mee eens was. "Ik ben Aerynn trouwens," vervolgde ze uiteindelijk.

Aantal berichten : 26

Haar vriendelijke houding was hem een beetje ontgaan omdat hij niet op had durven kijken. Maar toen ze tegen hem begon te spreken liet dat de meeste angst verdwijnen. "Kom, we kunnen beter een plek voor de nacht zoeken, voordat het te donker wordt." Zei ze. Voorzichtig keek Troy op naar de oudere pup. Ze had een net ietsje wittere vacht dan hij. En donkerbruine ogen. Aan haar houding kon hij aflezen dat ze geen kwaad in de zin had. Gelukkig maar, dan was hij dus toch bij het goede adres. Echter drong het nu pas tot hem door wat ze zojuist gezegd had. De andere pup had hem zowaar een overnachtingsplaats aangeboden! Maar nog voor hij haar kon bedanken praten ze verder. "Eh, hallo," Zei ze ietwat beschaamt. Troy snapte echter niet helemaal waarom en glimlachte opgewekt naar haar. "Hoi , bedankt dat je mee wil nemen naar een slaapplaats!"Zei hij enthousiast. En kwispelde zachtjes. Eigenlijk was het super lang gelden dat hij andere pups had ontmoet. Terwijl hij dat juist zo leuk vond , andere leren kennen die ongeveer zijn leeftijd waren. En die hem dingen konden leren. Want zelf was hij nogal leergierig. Hij wilde graag nieuwe dingen leren en deze onder de knie krijgen zodat hij zo snel mogelijk zelf zou kunnen overleven. "Ik ben Aerynn trouwens,"Zei de pup. Aerynn , dat was best een moeilijke naam om te onthouden , maar hij zou zijn best gaan doen. "Leuk je te ontmoeten Aerynn , ik ben Troy." Stelde hij zich zelf voor. Vervolgens keek hij even om zich heen en probeerde in gedachten te raden welke kant de pup zo meteen op zou gaan voor het zoeken van een slaapplaats. Hij zou trots zijn als hij het goed had , ondanks dat het waarschijnlijk pure toeval zou zijn.

» Scout Ahead [OPEN]
» I don't like visitors at the moment ( open )
» Silence [Open]
» A whole new world {open}
» Forever trapped (open)