Scout Ahead [OPEN]

[font=Courier New][justify]

De twee kraaien vlogen voor haar uit. Safrijn's poten zakten telkens half in de sneeuw door de bovenste laag. Het zorgde ervoor dat ze met normale snelheid vooruit kon komen. Ze was hier één keer eerder geweest een tijdje terug. Het viel Safrijn op dat ze nog niet veel had gedaan sinds ze in dit gebied was. Geen avonturen zoals ze had gehad in Serigala en daarvoor WolfStory. De gebieden waar het allemaal begonnen was. Maar nu was het anders. Het was hier rustig. Gunstig, maar soms wel jammer. Nu was het voor Safrijn echter té rustig. Ze had haar beide pups al lang niet meer gezien. Misschien waren ze bij Digo, maar dat geloofde ze niet. Digo zat met hetzelfde gevoel, wist ze.
Ze zuchtte en slaakte een zuivere huil diens geluid zich snel door het bos verspreidde. Wie ze riep was onduidelijk. Een bekende, een onbekende. Gewoon gezelschap dat geen kraai was. Corax en Vulpa waren immers altijd bij haar zijde.
Luid gekras uit een boom nabij was hoorbaar. Ze stond snel op om te kijken waarom dit rumoer gaande was. Ze trof Corax en Vulpa aan die zich tegen een andere kraai gekeerd hadden. Blijkbaar hadden de twee de laatste restjes van een vergane eekhoorn gevonden en waren vastbesloten om hun energie aan deze laatste hapjes te verspillen aan een indringer die duidelijk hetzelfde idee had. Safrijn's kraaien waren duidelijk in het voordeel met hun teamwerk, maar ze besloot zich er verder niet mee te bemoeien.
Safrijn ging terug naar de plek waar ze net vandaan gekomen was en ging daar liggen. Het was toen op dat moment dat ze iemand hoorde naderen.

{ & O P E N }

De witte reu had enkele uren geleden zijn poten gezet op het nieuwe gebied. Hij wist de naam niet, hij wist niet wie hier was en wat hij kon verwachten. Het gaf wel een mooie samenvatting van zijn leven: onzeker. De reu ging gestaag vooruit, het was avond en de maan zat verdoken achter een stel wolken. Zijn blauwe ogen scanden het gebied, zijn gelaat zo neutraal als altijd.

Decim bleef door wandelen, hij rook prooi in de buurt maar ging er niet op in. Hij had twee dagen geleden een dode geit gevonden op zijn weg naar het gebied. Zijn staart ging neutraal achter hem en zwiepte heen en weer wanneer hij een bocht nam. De temperatuur daalde hoe verder hij het gebied in liep. Algauw voelde hij het vriespunt en zijn poten zakten door de sneeuw. Even keek hij naar zijn pootafdrukken, eenzaam zoals wel vaker. De reu zuchtte zachtjes, draaide zijn kop om en ging verder.

Hij wist niet hoe lang hij al liep maar zijn poten vertelden hem lang. De zon likte de horizon en zorgde voor lange schaduwen. Wanneer wist hij niet maar de open vlakte met sneeuw had plaats gemaakt voor bomen en wat minder sneeuw. In de verte hoorde hij kraaien krassen. Eerst besteedde hij er geen aandacht aan tot hij de geur van een wolf oppikte. Decim stond stil en twijfelde. De witte reu had een groot gestalte en was breed gebouwd, hij kon vechten in dien nodig. In feite vocht hij nog liever dan contact leggen. Hij was namelijk niet zo... sociaal.

Ondanks zijn gedachte om wolven te vermijden liep hij dan toch één tegen het lijf. Het was een teefje, zwart en keek met een paar amandelkleurige ogen naar hem. Hij verstarde even, zijn gelaat nog even neutraal als anders. Hij boog even zijn kop en sprak met een neutrale, diepe stem, "Goedemorgen mevrouw", en keek haar aan. De kraaien waren gestopt, hij hoorde hun vleugels en kort daarna zag hij ze landen in de buurt van de wolvin. Nieuwsgierig keek hij naar de kraaien vervolgens naar de wolvin.

OOC: even terug in komen, eens proberen met een neutraal personage