the old 'good' times [Shyra ]

   

Wolfie
   I walk my own path

   

Het hand niet alleen maar nadelen gevlucht te zijn door de brand. Nee zeker niet. Dit gebied had een paar bijzondere plaatsen. De mensheid was hier zo te zien veel meer geweest dan in het vorige gebied. Iets dat Wolfie gek genoeg wel mocht. Ook al kon hij niet goed plaatsen waarom. Maar hij vond het leuk al deze gebieden te verkennen. Zelf bevond hij zich in een van de oude pakhuizen die tot de verlaten haven behoorde. De haven. Het was al snel zijn favoriete gebied geworden. Wolfie sliep in een van de pakhuizen. Jaagde daar op muizen en in de omgeving op vis en hazen. Elke dag verkende hij een nieuw stukje bood , strand of pakhuis. Hij was nog lang niet uitgekeken op dit gebied. Zachtjes kwispelende liep hij over de krakende planken van de boven verdieping. En bracht met zich een dode haas naar de ruimte waar hij sliep en at. Het was een geheel onbeschadigde kamer. Natuurlijk wel wat slijtage van verf en hout en zo. Maar geen tocht of kapot glas. Gewoon prima om in te verblijven. Wolfie sliep onder het raam. Hij hield er van om in de avond naar buiten te staren. Met een zacht plofje liet hij de haas op de vloer vallen. Het was buiten aan het schemeren. Etenstijd dus. Hij ging voor het raam liggen en begon aan zijn prooi. Hij besloot niet verder zuidwaarts te zullen gaan. Het zag er naar uit dat de gebieden daar veel kaler en ruiger waren. Vooral eentonig. Het was dus niet echt iets voor hem. Na het verkennen zou hij terug gaan naar de koude bossen in het noorden. Want daar hoorde hij tenslotte thuis. De haas was al vrij snel op. Tevreden waste hij zijn vacht en schoof de restanten in een hoekje. De geur van de haas werd al snel minder overheersend. Wat voor een verassing zorgde. En het moest nog maar blijken of deze onaangenaam was of niet. Er was bezoek. Wolfie stond op en liep naar de deuropening. Hij stak zijn kop om de hoek en keek zijn bezoek neuraal in de ogen. Wolfie had het nog altijd niet zo heel erg op bezoek. En zeker niet als het bezoek ook nog eens niet onbekend was. "Ook hallo." Zei hij neutraal. Maar met een kleine ondertoon die waarschuwde dat hij geen zin had in veel commentaar en discussie.     

Wolfie
I walk my own path

Bezoek. Het was niet bepaald een van zijn favoriete dingen in zijn leven. Al lag het er totaal aan wie er kwam. Wolfie keek de wolvin neutraal aan. Wat had zij voor reden om hem op te zoeken?! Shyra... hun laatste ontmoeting was niet bepaald hun beste geweest. Hij legde zijn oren een klein beetje naar achter. Als ze ruzie zocht kon ze dat krijgen ook!  "Ook hallo." Zei hij neutraal. Maar met een kleine ondertoon die waarschuwde dat hij geen zin had in veel commentaar en discussie. Als Shyra haar gelijk kwam halen was ze niet slim bezig. "Hallo, Wolfie"Sprak de wolvin schor. Hij vroeg zich af of er een reden was voor haar schorre stem. "Ik wilde even weten hoe het met je ging, na wat er gebeurd is met Serigala." Zei de wolvin plots. Wolfie keek haar verbaasd aan. Was ze dan niet meer kwaad op hem? Wat was er gebeurd? Hij keek even naar zijn been. Op het grotendeels genezen vlees groeide al weer een paart witte haartjes. Maar toch zag het er raar uit. Zo'n kaal been. Even keek hij van zijn been naar Shyra en weer terug. "Wel... redelijk." Mompelde hij. Vervolgens keek hij snel op. Zo snel dat het leek alsof hij schrok. Wat niet zo was. Hij besefte zich dat Shyra de brand ook had mee gemaakt. En hij had nog geen eens gevraagd hoe zij er van af was gekomen. "En jij? Hebt jij het er een beetje goed van af gemaakt?" Vroeg hij met al een stuk meer vriendelijkheid in zijn stem.  

Wolfie
I walk my own path

Voor hij het doorhad waren Shyra en hij zowaar een gesprekje begonnen. Een goed verlopend gesprekje. Wolfie voelde zich vrij vereerd dat de wolvin vroeg hoe het met hem ging. "En jij? Hebt jij het er een beetje goed van af gemaakt?" Vroeg hij met al een stuk meer vriendelijkheid in zijn stem dan eerst. De wolvin glimlachte zwakjes.  "Ik raakte mijn stem kwijt, maar zoals je kunt horen, ik krijg hem weer terug." Vertelde ze. Gelukkig dat ze haar stem weer terug had. Wolfie was wel benieuwd hoe ze dat dan gedaan had. Mocht het hem een keer overkomen... De wolvin keek om hoog. Het was droog deze nacht. Iets wat niet vaak voorkwam in dit seizoen. "Ik moet zeggen, het is goed om te zien dat je okay bent."Zei Shyra. Wolfie keek haar perplex aan. Was het werkelijk Shyra die dit zei? Of droomde hij? Zins wanneer was het in haar opgekomen om aardig te doen? Had ze net als hem keuzes gemaakt? Blijkbaar... Het was hoe dan ook aardig van haar. Wolfie glimlachte. "Van het zelfde Shyra. Tenminste ik neem aan dat alles goed met je gaat? Wat is er zo ongeveer gebeurd in de tussentijd?" Vroeg hij nieuwsgierig maar ergens ook bezorgd. Het kon natuurlijk net zo goed zijn dat het helemaal niet zo goed ging met de wolvin. Ergens wist hij niet zins wanneer hij daar iets om gaf. Maar Wolfie wist wel dat hij dat deed. Het klonk vast raar om Shyra een vriendin te noemen. Hij was er ook niet zeker van of dat het geval was. Maar helpen als hij dat kon en als dat nodig was wilde hij wel. Daarbij wilde hij best weten wat de wolvin zo al had meegemaakt. Mits zij dat zelf ook wilde vertellen natuurlijk. Misschien zou dat verhaal weer wat kleine dingen voor hem kunnen ophelderen. Het was een en al twijfel geweest maar Wolfie vond het bezoek tot nu toe totaal niet erg.

       

Wolfie
       I walk my own path

       

Hij was benieuwd wat de wolvin in de tussentijd zo al had gemaakt. En dus vroeg hij er naar. En dat niet alleen. Er had en bezorgde ondertoon in zijn stem gezeten bij het stellen van de vraag. Wolfie vroeg zich ook af of het wel echt goed met haar ging. Al kon hij niet plaatsen waarom. De twee hadden nu niet bepaald een vriendelijk verleden met elkaar. En dus ook geen enkele reden om elkaar aardig te vinden , laat staan iets om ook maar iets om elkaar te geven. En toch gebeurde het. Ze hadden een best aardig gesprekje zo. Totaal niet vijandig. Misschien kwam het doordat ze beide hun ervaringen zo weinig met andere konden delen? Wolfie niet omdat er geen andere waren om ze mee te delen en Shyra een tijdje niet omdat ze haar stem kwijt was geraakt. Al wist hij niet hoe moeilijk of makkelijk deze wolvin iets met haar vrienden deelde. Ach... aan de andere kant. Zij had tenminste nog vrienden om het mee te delen. Het zal dus vast wel mee vallen. "Wat ik weet gaat alles goed, alleen ben ik op het moment gekomen dat er bepaalde beslissingen moeten worden genomen."Vertelde de wolvin. Wolfie knikte even. Mooi dus dat het goed ging. Maar... wat zou ze bedoelen met die beslissingen? Even schudden hij zijn kop. Gek was hij. Het zou verboden moeten worden! Hoe haalde hij het in zijn kop een soort van te hopen dat ze bij de Tundra Pack weg te gaan. Of dat de pack niet meer zou bestaan. Was het dan echt zo erg dat hij voor nu even een van de weinige alleen levende was van dit gebied? Als hij het er moeilijk mee had kon hij toch gewoon weg gaan? Precies! Hij mocht dat niet denken. Dat was schoftelijk! En toch , er was iets anders aan Shyra. Ten eerste trapte ze niet op zijn feiten. Waarmee hij bedoelde dat ze dat wat hij in het verleden had gedaan even met rust leek te laten. Ze was uiterst kalm en antwoorden rustig op zijn vragen. Het zou hem bijna het gevoel geven dat ze niet meer kwaad op hem was en dat ze , vrienden waren? "Het enige wat ik kan bedenken na de brand is dat er veel wolven het overleeft hebben en naar Infinity zijn gekomen, en dat Safrijn en Digo twee pups hebben."Vertelde Shyra verder. Wolfie glimlachten. Hij was blij dat de meeste het hadden overleefd. Blij voor Shyra , blij voor hen. Blij dat ze elkaar weer gevonden hadden. Zelf zou hij wel altijd een alleen rijzende witte reu blijven. Die gedachten was pijnlijk maar niets meer de realiteit. Digo en Safrijn pups. Wolfie kon het zich haast niet voorstellen. Digo zo'n oude knakker nu nog pups? Maar hij was blij voor ze. Nu konden ze de roedel her stichten. En zou alles weer vrolijk verder gaan. "Hoe lang was het ook al weer geleden?" Vroeg de wolvin plots. Wolfie keek op. Hij dacht te weten waar ze het over had. Zijn ijsblauwe ogen wierpen haar een verbaasde blik toe. " Ik denk een jaar. En een paar maanden... Niet meer dan drie. Tenminste zo voelt het voor mij. Het kan natuurlijk ook dichterbij zijn" Langzaam stierf zijn stem weg. Van binnen voelde het alsof hij levend uit elkaar getrokken werd. Hij wist al zo lang niet meer wat hij aan moest met zich zelf. Wie hij was. Wie zijn vrienden waren. Wolfie was niet neutraal. Hij had vrienden aan beide kanten en flipte vaker van levensinstelling dan een puck bij air hockey heen en weer ging. Maar wat hij had gedaan in het verleden... Hij wist dat hij een grote ongeluksmaganeet was. En dat het leven niets anders deed dan hem neer halen. Maar ongelooflijk zeg , hij had andere hun leven ook flink weten te verkloten. Het duurde niets lang of er rolde een paar tranen over zijn snuit. Wolfie keek Shyra met een smekende blik aan. Een blik alsof hij zijn laatste hoop had op gegeven. "Het spijt me zo van wat ik jullie heb aangedaan. Ik weet dat je hier niets aan hebt. Maar weet iniedergeval dat ik er niet trots op ben. Ik vind me zelf echt een klootzak weet je." Zei hij schor van verdriet.
       

   

Wolfie
   I walk my own path

   

Hij had het van te voren echt niet zo geplant maar toen Shyra begon over hun laatste ontmoeting. . . Blijkbaar raakte het hem meer dan hij had verwacht. Zaten de gebeurtenissen nog diep in zijn geheugen. En drukte er nog altijd een groot schuld gevoel op zijn schouders. "Het spijt me zo van wat ik jullie heb aangedaan. Ik weet dat je hier niets aan hebt. Maar weet iniedergeval dat ik er niet trots op ben. Ik vind me zelf echt een klootzak weet je." Snikte hij. Hij durfde de wolvin niet meer aan te kijken. Ze haten hem! Hij wist het zeker. Ze haten hem allemaal. En ze hadden er alle recht toe. "Wolfie.." Gek genoeg klonk het vriendelijk. Was de wolvin niet kwaad op hem? "Ik weet dat je er vreselijk veel spijt van hebt.. Ik aanvaard je excuses.."Vervolgde ze. Verbijsterd keek hij haar aan. Meende ze wat ze zei? Vergaf ze hem? Eigenlijk kon hij het zich niet voorstellen. Maar als ze het zelf zei , dan zou het wel zo moeten zijn. Wolfie was gestopt met snikken. Zijn verbazing over haar antwoord had al zijn verdriet van daarnet op zij gezet. "Maar ik heb eigenlijk nooit jouw kant van het verhaal gehoord.. Zou ik dat mogen horen? Alsjeblieft?" Vroeg de wolvin. Wolfie staarde haar ongelovig aan. Ze was nu al de tweede die het vroeg? Waarom was nu met moment pas gekomen dat ze het allemaal wilde weten? Hoe dan ook , hij had er niets op tegen haar de waarheid te vertellen. En besloot het zelfde te zeggen als hij Triell had verteld omdat er anders nog wel eens verwarring kon ontstaan. "Om het kort te houden. Ik heb Aruba aangevallen. Niet met opzet. Ik sliep en ze liet me schrikken. Niet zomaar. Maar echt schrikken. Zodanig dat ik terug viel in een flash back. Blijkbaar heb ik me zelf in die waan van angst verdedigt en haar verwond." Vertelde hij. Want zo was het echt gegaan. En de meeste dachten gewoon nog altijd dat hij haar met opzet verwond zou hebben. "Je snapt natuurlijk wel dat ik als ik al terug gekomen zou zijn verbannen zou worden. En dus kwam ik niet terug." Als het daarmee klaar had hij het nog niet eens zo erg gevonden. Dan was het gewoon zijn eigen keuzen geweest. En had hij nog terug kunnen keren. Maar dat was niet het geval geweest. "En alsof het niet veel erger kon kwam ik Mindo tegen. Kreeg ruzie met haar. En kon daarna al helemaal nooit weer terug komen." Even keek hij bedenkelijk. "Later heeft ze de pack verteld dat ik dood zou zijn. Ik heb geen idee waarom. Maar ik vind dat ook wel prima hoor. Dan komt tenminste voorlopig niemand me zoeken." Sloot hij zijn korte uitleg af. En glimlachte naar Shyra. Nu was zij hem dus blijkbaar wel komen zoeken. Maar na alles wat er gebeurd was zou hij wel even twee keer na denken voor hij zo maar weer bij een pack zou gaan. In de Tundra pack was hij er vrij wel zeker van overtuigd zich er nooit meer te kunnen settelen. Aangezien hij ook goed bevriend was met de vijand. Hij vroeg zich nog altijd af waar Amy uit ging en hoopte haar ooit nog een keer tegen te komen. Kalm keek hij de wolvin aan wachtende op een antwoord.
   

   

Wolfie
   I walk my own path

   
Wolfie hand zich er over verbaasd dat Shyra zijn excuses had geaccepteerd. Er vanuit zijn standpunt van uitgaande dat iedereen nog altijd kwaad om hem was. Nog veel verbaasder was hij toen ze vroeg of hij zijn kant van het verhaal wilde vertellen. Zijn kant... Dat was iets dat lange tijd niet had bestaan. Er was maar een verhaal geweest. Hij was lange tijd een onzichtbaar persoon geweest. Denkende dat dat was wat hij wilde. Niet meer bestaan onder de gene die hem hadden gekend. Maar dat bleek niet de oplossing te zijn. Het had hem alleen maar pijn gedaan. Hij was er zwak en onzeker door geworden. "Sorry dat ik je wel kwam zoeken."Zei Shyra. Wolfie keek op. "Oh... geeft niet. Zo bedoelde ik het niet." Stamelde hij. Het niet als een verwijd bedoeld te hebben. Om eerlijk te zijn vond hij deze ontmoeting alles behalve vervelend. Het had hem juist goed gedaan zijn verhaal te kunnen doen. "Ik twijfel erover om de roedel te verlaten, waarschijnlijk ga ik eruit. Ik denk dat het tijd is om uit het nest te gaan, ik bedoel gewoon, ik ben nu al bijna twee jaar bij Safrijn en de TTP. Lijkt me tijd, niet?" Hoorde hij de wolvin zeggen. Wolfie keek haar neutraal aan. Niet onvriendelijk , meer onpartijdig. Het was haar keuzen. Ondanks dat hij er verbaast over was. Hij kende Shyra niet echt goed. Het wist niet of hij blij mocht zijn als ze wel ging. Niet blij dat ze weg ging maar meer omdat ze haar eigen vrijheid zou hebben gevonden. "Het is niet dat ik niet waardeer wat Safrijn allemaal voor mij gedaan heeft, integendeel, en dat maakt het juist zo lastig. Misschien start ik wel gewoon voor mij zelf.."Voor haar zelf? Bedoelde ze een eigen pack? Plots keek de wolvin hem geschrokken aan. "Sorry.. Jij wilt hier waarschijnlijk helemaal niks mee te maken hebben.."Zei ze. "Natuurlijk wel. Ik bedoel als ik mijn verhaal mocht vertellen dan jij het jouwe ook." Zei hij. En glimlachte vriendelijk. Hij wilde er best over mee denken. Als zij dat toestond. Hij zat natuurlijk nog altijd in een lastige positie om geheel onpartijdig advies te geven. "Voor je zelf starten , bedoel je dan een eigen pack?" Vroeg hij nieuwsgierig. En keek haar vragend aan.
   
   

   

Wolfie
   I walk my own path

   

Shyra begon te vertellen over dat ze er niet zo zeker van was zelf nog in de TTP te zullen blijven. Echter kapte ze haar uitspraak van gedachten al snel ruw af. Met de veronderstelling dat hij er toch niets van zou willen weten. Maar dat wilde Wolfie juist wel. Als hij iets terug kon doen voor haar dan graag. "Natuurlijk wel. Ik bedoel als ik mijn verhaal mocht vertellen dan jij het jouwe ook." Zei hij met een vriendelijke glimlach. Hij vroeg zich af wat Shyra nu precies bedoelde. Hij zou haar graag beter begrijpen zodat hij met haar mee kon denken. Als ze dat ook zelf wilde natuurlijk.  "Voor je zelf starten , bedoel je dan een eigen pack?" Vroeg hij nieuwsgierig. En keek haar vragend aan. "Misschien.. Ik weet het nog niet zeker. Het zou me heerlijk lijken om een roedel te hebben, een plek waar wolven zich thuis kunnen voelen."Was het antwoord. Wolfie knikte even. Van hem mocht ze. Als haar dat gelukkig maakte moest ze het zeker doen. Het zou belachelijk zijn als het van de TTP niet mocht. Maar dat verwachte hij ook niet van de pack. Die zat namelijk heel anders in zijn geheugen. HIJ was weg gegaan. Met de pack zelf was niet zo veel mis geweest. Het was zijn plek niet geweest. Maar dat lag dan aan hem. Niet aan de pack zelf. "Het zou een roedel worden die zich vooral bezig houdt met heel Infinity, in de plaats van alleen zijn leden. Niet dat de leden de aandacht die zij nodig hebben niet zouden krijgen."Steeds geïnteresseerder luisterde hij mee. Een pack die er was voor het hele gebied? Geen oorlog , geen spel om de macht. Gewoon er zijn voor elkaar. En voor het gebied. Dat was geweldig!
"Maar wat me tegen houdt, zijn mijn vrienden en familie in the Tundra Pack. Ik heb ze mijn trouw gezworen. Maar misschien is het wel tijd om die eed wat aan te passen. Hoewel, Safrijn is mijn pleegmoeder. Hoe zou ik degene die mij hulp heeft aangeboden toen ik dat nodig had nou kunnen verlaten? Hoewel, het is niet alsof het echt Safrijn was die mij hielp als ik dat nodig had. Meestal was het gewoon een random lid uit the Tundra Pack.." legde Shyra uit. Wolfie herhaalde wat ze gezegd had een paar keer in zijn gedachten. "Ik denk dat je wel het recht hebt om een eigen pack op te richten als je dat echt wilt. Het is niet de bedoeling dat je voor eeuwig afhankelijk van ze bent. Op een dag gaan ze..." Hij brak zijn zin af. Dood. Op en dag zouden ze dood gaan. En dan? Dan had de wolvin niet meer de kans om ze te vragen of ze het erg vonden als ze de TTP zou gaan verlaten.  En dat zat ze muur vast. Maar dat haar zeggen? Nee , dat zou wreed zijn. "Hoe dan ook , ik vind dat als je ze inlicht over waar je mee zit en ze dat goed uitlegt. Je een goede reden hebt om de pack te verlaten. En dat dat dus ook zou moeten kunnen." Zei hij. Ergens en beetje kwaad op zich zelf dat hij bijna over de dood van enkele TTP leden was begonnen. "Daarbij vind ik je ideeën voor de pack meer dan geweldig!" Vervolgde hij vrolijk. En kwispelde zachtjes. Hij zou zelf niet zo snel weer in een pack gaan. Vanwege de nare ervaringen en dat hij het leven in een pack niet gewend was. Maar de ideeën waren zeer goed. En als hij een ander verleden had gehad was hij er misschien nog bij gegaan ook. Misschien... most hij zich maar eens over het verleden heen zetten. Iets nieuws proberen ?  
   

   

Wolfie
   I walk my own path

   
Het was misschien moeilijk geweest om te horen. Maar toch had hij het gezegd. Ooit zouden de oudste leden van de pack dood. En dus kon ze het beter nu vragen , voor het te laat was. Wolfie was opgelucht dat Shyra zijn argumenten niet afkeurde. En naarmate het gesprek vorderde deste nieuwsgieriger hij werd naar de pack. "Daarbij vind ik je ideeën voor de pack meer dan geweldig!" Zei hij vrolijk. Shyra glimlachte. "Dankjewel, Wolfie. Het doet me erg goed om te horen dat in ieder geval 1 wolf dat vind." Zei ze. Wolfie keek haar verbaasd aan. Echt , pas een? Dat kon hij maar nauwelijks geloven. Ondanks dat hij nog geen informatie wist over de pack , Shyra wekte bij hem de indruk op een goed thuis voor velen te zullen creëren. "Pas een wolf?! Ik weet haast zeker dat het er snel meer zullen worden." Zei hij en glimlachte naar haar. Waarbij zijn staart zacht heen en weer zwaaide. Een echt thuis... Hij zou er zeker nog eens over na denken. En waarschijnlijk zouden ze elkaar binnenkort weer zien. Dat wist hij eigenlijk wel zeker. "Wanner ben je van plan leden te werven?"Vroeg hij nieuwsgierig. Met een vrolijke glinstering in zijn ogen. En een kleine grijns op zijn snuit kon verraden wat hij van plan was.
   
   

Wolfie
I walk my own path

Shyra leek blij te zijn met zijn complimentjes. Gelukkig maar. Het was eigen best lang gelden dat Wolfie iemand had zien lachen. Het deed hem goed. Hij kwispelde uitbundig. Ze hadden het zowaar over een mogelijk toekomstig thuis. Wie had ooit gedacht dat het ooit nog eens zo ver zou komen? Een echt thuis , een doel. Wolfie keek er naar uit. Het gaf hem nieuwe energie. Shyra kwispelde ook. En omdat zij kwispelde kwispelde hij ook al meer. "Dat weet ik nog niet. Het heeft geen haast, natuurlijk, maar ik hoop zo snel mogelijk. Waarschijnlijk als ik alles goed geregeld heb. Ik kan natuurlijk geen roedel starten zonder regels en rangen."Vertelde Shyra als antwoord op zijn vraag, zijn plan. Hij knikte. Daar had ze natuurlijk wel gelijk in. Eerst alles op orde , pas dan konden er leden komen. "Als ik je ook maar ergens mee kan helpen dan graag!" Zei enthousiast. Het kwispelde nog meer dan eerst. Hij wilde o zo graag dat dit waarheid werd. Hij zou zich vol inzetten voor alles wat er vanuit deze hoek op zijn pat zou komen. Hij zou een actief en trouw lid worden. Hopelijk waren er al snel nadere leden. Vrienden en famillie om zich heen. Ow , wat had hij dat eigenlijk gemist! Niet normaal gewoon. Het was eigenlijk ook wel heel bijzonder dat, deze wolvin hier zo voor hem stond, deze kans om zijn leven weer in rechten banen te lijden voor hem aan het  creëren was. Wolfie was haar dan ook ontelbaar dankbaar. Dat wist de wolvin nog niet , maar o daar zou ze snel achter komen. Het respect voor haar lag bij hem nu al zeer hoog. Als het haar lukte op de pack te maken dan zou dat alleen nog maar meer worden.

~ niet m'n beste post ooit , laptop viel 5 keer uit in 30 min ~

Wolfie
I walk my own path

Wolfie was meer dan enthousiast over de pack die Shyra wilde creëren. Het zou een toekomst voor hem kunnen betekenen. Niet dat hij de bedoeling had van dit idee te willen profiteren. Hij wilde zich er alleen voor inzetten zodat hij weer een doel had in zijn totaal losgeslagen leven. Wolfie zou voortaan als een werktuig functioneren dat er alleen nog maar op gebrand was zijn doelen : het helpen van anderen , te voltooien. Hij zelf telde niet meer mee. Dat deed hij eigenlijk al heel lang niet meer. Maar voorheen deed hij niets nuttigs en was zijn leven maar leeg. Leven voor andere zou zijn nieuwe doel zijn voortaan. Hopelijk zou het wat meer licht brengen in zijn duistere wereldje.  "Dankjewel Wolfie," De woorden maakte dat hij zich vrolijk voelde. Het was geweldig om een bedankje te krijgen! Dat zou dus gaan zorgen voor het licht! Wolfie kwispelde zachtjes.  "Ik zou nu eigenlijk weer moeten gaan, omdat ik nog zoveel te doen heb, maar hopelijk zie ik je later nog eens." Haalde de wolvin hem uit zijn gedachten. Hij knikte even. "Is goed , mocht je me nodig hebben dan zwerf ik vaak in de wat koudere gebieden rond." Zei hij en gaf een kort knikje naar het Noorden.

Tevreden liep hij terug naar zijn schuilplaats. Hier zou hij echter niet lang blijven. Hij zou naar het Noorden gaan , zo als beloofd. Wolfie had er vertrouwen in dat de pack tot stand zou gaan komen. En waar nodig zou hij helpen. Wolfie ging weer op zijn oude plaatsje liggen in het vervallen geval. Tevreden sloot hij zijn ogen. Deze dag had hem eigenlijk best uitgeput. Slapen was waarschijnlijk niet eens zo'n slecht idee. Aangezien hij morgen weer vroeg op moest. Al snel viel hij in slaap. Dromende over het Noorden en de Pack...

( Topic uit?)