We're not what we used to be, aren't we? >Shyra<

_{Een bekende geur trok Shyra's neus binnen, en een grijns verscheen op haar lippen. Mindo. Die had ze al heel lang niet meer gezien. Lang hoefde ze dan ook niet te twijfelen of ze haar oude vriendin een bezoekje ging brengen of niet. Shyra's spieren kwamen al snel in beweging en zette een stevig tempo aan. Het duurde dan ook niet heel erg lang tot ze de wolvin al zag. De teef leek in een soort rust te zijn, iets wat Shyra niet graag wilde verstoren. Zou ze anders later terug komen? Het zag er naar uit dat Mindo haar rust wel verdiend had. Net toen Shyra een stap achteruit wilde zetten, vloog er een vogel op. Shit. Shyra keek verontschuldigend naar Mindo, die vrijwel gelijk was opgestaan. "Shyra." had de teef gezegd. Shyra fronste op de koelheid waarmee Mindo haar naam zei. "Is alles goed, Mindo?" vroeg ze een tikkeltje bezorgd. Wetend dat haar oude vriendin goed voor haarzelf kon zorgen.}

Shyra keek wat verontschuldigend, alsof ze Mindo niet had willen storen. Hier reageerde de bruine wolvin echter niet op. Ze begroette de andere wolvin koeltjes, niet met de vriendelijkheid die er normaal in haar stem lag. Mindo wist niet goed hoe te reageren op de verschijning van de wolvin. "Is alles goed, Mindo?"vroeg Shyra wat bezorgd. Even leek Mindo te twijfelen, maar toen ontdooide haar ietwat ijzige houding. Ze glimlachte naar de jongere wolvin. Misschien was Shyra dan wel een eigen roedel gestart, en had ze in Mindo haar ogen de Tundra pack een beetje verraden, ze was nog steeds wel ergens de Shyra die ze kende. Dat stelde haar gerust. "Ja hoor" Ze zette de twijfel van zich af. "Ik heb je lang niet gezien! Hoe is het met je? Ben je veilig de brand ontkomen?"Vroeg ze haar vriendin. Bij het woord brand kwam er een wat duistere blik in haar ogen. De herinneringen aan dat vuur liet haar zich altijd naar voelen. Niet gek, ook.

_{Mindo glimlachte, iets wat Shyra gerust stelde. "Ja hoor" Bij het horen van deze woorden kwam er ook een glimlach op Shyra's lippen. "Ik heb je lang niet gezien! Hoe is het met je? Ben je veilig de brand ontkomen?" Shyra's glimlach veranderde in een vrolijke grijns. "Nou zoals je ziet heb ik het overleeft." begon ze. "Ik ben samen met Sam Serigala uitgetrokken, soms kon ik hem niet uitstaan, maar dat kwam waarschijnlijk van beiden kanten." Jup. Shyra had geen idee hoe ze het zolang met die rotzak heeft gered. "Ik ben mijn eigen roedel gestart, The Night Walkers. Ik voel me een stuk vrijer, nu. Ik heb het nest verlaten, kun je wel zeggen." vertelde Shyra. Het was lastig geweest om de roedel te verlaten, maar dat had ze al in Serigala gedaan. Ze wilde het nest verlaten, zoals bijna alle anderen al lang geleden gedaan hadden. De beslissing om een roedel te starten had ze een lange tijd daarna in Infinity gemaakt. "En hoe gaat jouw leven er aan toe? Opwaarts, mag ik hopen?"}

De glimlach op de snoet van haar vriendin verranderde in een grijns."Nou zoals je ziet heb ik het overleeft" Mindo glimlachte terug. "Ik ben samen met Sam Serigala uitgetroken, soms kon ik hem niet uitstaan, maar dat kwam waarschijnlijk van beide kanten." Met grote ogen keek ze Shyra aan. Sam? Dat was toch die, pardon, eikel van The Kuolema? De wolvin trok één wenkbrauw op. "Hoe heb je het ooit met hem overleefd?" vroeg Mindo dan ook wat verrast. Zijzelf zou die zwarte eikel al snel hebben laten stikken. Na alle rottigheid die hij had uitgehaald. Ze kon niet anders dan zich afvragen wat hem zo had gemaakt. Eens was ze hem tegen gekomen, en ze haatte hem.
"Ik ben mijn eigen roedel gestart, The Night Walkers. Ik voel me een stuk vrijer, nu. Ik heb het nest verlaten, kun je wel zeggen." Mindo knikte bij haar woorden. Ergens kon ze het wel begrijpen, ook zij verlangde graag naar vrijheid die je niet altijd kreeg in een roedel. Maar haar loyaliteit lag bij The Tundra Pack. "En hoe gaat jouw leven er aan toe? Opwaarts, mag ik hopen." Werd nu aan haar gevraagd. "Het gaat wat beter sinds ik nu iedereen heb teruggevonden." Haar gedachtes gleden af naar Safrijn en Digo, maar bleven hangen bij Triell. "Al blijf ik me afvragen wat er toch met de rest is gebeurd, degenen die niet naar Infinity zijn gekomen"


ipad postje, sawry

_{Gefocust luisterde Shyra naar Mindo's woorden. "Het gaat wat beter sinds ik nu iedereen heb teruggevonden." had de oudere teef gezegd. Shyra knikte. Ze had in het begin ook erg last van de drang om iedereen weer te zien. De drang om te weten of iedereen oké was. "Al blijf ik me afvragen wat er toch met de rest is gebeurd, degenen die niet naar Infinity zijn gekomen" Weer knikte ze. "De wereld is groot," begon Shyra. "Er is een kans dat ook zij een ander gebied hebben gevonden, waar zij ook opnieuw proberen te beginnen." En dan was er ook nog de negatieve kijk. "Als we van het negatieve uit blijven gaan, doet het ons allemaal niet tot het goede." Shyra glimlachte waterig bij deze laatste zin. Ook zij had vrienden, en familie verloren.}