StUcK (Shyra)

_{Shyra zuchtte onmerkbaar. Wat was hij toch weer koppig. Ze had gezien dat hij weer eens door zijn poot zakte, maar aangezien hij zijn best had gedaan om het te verbergen deed Shyra net alsof ze het niet gezien had. Eerlijk gezegd, had Shyra nooit gedacht dat ze hem zou helpen. Maar dingen liepen meestal anders dan dat ze ze had geplant. Sam. Eerder alpha van the Kuolema, had zijn poot verwond tijdens de brand. En daar was Shyra. Een voormalig Tundra Pack-lid, en pleegpup van haar alpha. Ze wist donders goed dat een van de regels 'We zijn geen vrienden met slechte wolven' was geweest. Maar toch had ze die regel misschien al een beetje gebroken. Tristan. Hij tenminste deels slecht geweest, dat moest wel als hij the Kuolema wilde joinen, leek Shyra. "Ik zie daar een soort grot, daar gaan we rusten. Er hangt regen in de lucht" Shyra grijnsde toen ze de woorden hoorde, maar liet dit niet aan Sammieboy zien. Zijzelf was nog lang niet moe, maar ze begreep erg goed dat de weg die ze hadden gelopen erg vermoeiend was geweest voor Sam, die het met een verminkte achterpoot moest doen. Zonder iets tegen Sam te zeggen, begon Shyra aan de klim. Afentoe keek ze naar Sam's poot, en probeerde ze een beetje in te schatten of die het zou redden na de lange tocht.
Na een tijdje kwamen ze aan bij de grot. Of eigenlijk, de mijn. Shyra walgde van de geur die er nog steeds na al die tijd hing. Mensen. Ze was nooit echt fan geweest van die achterlijke diersoort. "Mensen." hoorde Shyra Sam brommen. Hij was zeker ook geen voorstander van de mens. Zoals altijd, negeerde Shyra zijn 'woorden van haat'. Als ze een opmerking zou maken over al zijn nare woorden, dan waren ze nu nog geen stap verder gekomen. Shyra volgde Sam's voorbeeld, en ging op de grond liggen. Ze voelde zijn ogen op haar brandden, maar keek niet op. "Sam, mag ik je wat vragen?" vroeg Shyra. En dan was er natuurlijk de grote kans dat Sam zou antwoorden met 'You just did.' of gewoon 'Nee.' Maar die kans was er altijd al geweest bij Sammie. Alpha van de slechte groep van Serigala, die nu waarschijnlijk niet eens meer bestond.}

_{Sam gromde geërgerd. Hij was zijn verwonding aan het likken, maar vond het zichtbaar erg pijnlijk. 'Wat' zei Sam, niet op de vriendelijkste toon. Shyra rolde met haar ogen op Sam's gedrag. Wat was hij toch weer eens charmant. "Waarom startte je The Kuolema? Waarom wilde je een alpha worden?" vroeg Shyra, op een neutrale toon. Wetend dat Sam het niet zou waarderen als Shyra het onwijs vrolijk zou vragen. Ze luisterde naar de regen die buiten zachtjes begon te tikken. Het was vroeger gekomen dan Shyra verwachtte.}

_{Sam keek Shyra kil aan, maar dat deed Shyra niets. Zelf keek ze een beetje uitdagend terug. Wist hij zeker dat hij dat wilde doen? Hij was toch echt degene met de gewonde poot.  "Pas op met vragen naar dingen die jou niets aangaan" antwoordde Sam koeltjes. Shyra keek verrast op van zijn woorden. "Sorry, maar je wilde toch weten wat?" vroeg Shyra, op dezelfde manier als Sam had gezegd. "Ik ben The Kuolema gestart omdat ik sommige wolven" Sam keek haar even dringend aan. "Wil laten weten dat het leven niet alleen bestaat uit regenboog eenhoorns en dat soort shit" Het voelde voor Shyra alsof ze werd beschuldigd van iets wat ze niet gedaan had. Ze keek fronsend naar Sam. Als hij dat echt zo bedoelde, had hij echt geen kennis over andere wolven. "Ik was vroeger net als jullie, misschien wel erger" Sam lachte schel. Jullie? Wie bedoelde hij nou weer met jullie? "En god, als ik daar op terug kijk. Wat Haat ik mezelf daarvoor" Even likte hij nog aan zijn wond. "En Nu is het mijn beurt iets te vragen. Waarom, Shyra besloot jij mij te helpen?" vroeg Sam walgend. Shyra grijnsde. Ja, daar zat wat achter. Maar wat precies zou Shyra niet vertellen. Daar zou hij later wel achter komen. "Niet om iemand als jouw te helpen, als je dat soms denkt. Geheel uit eigenbelang. Maar zie het voor nu maar als een gunst." zei Shyra, half grijnzend. "Sammie de grote leider van the Kuolema ging dood door een brandje." Shyra zei de zin met een pruillip en de stem van een pup. "Geloof me, Sam, dat wil je niet. Kom op zeg, een alpha die geeneens een brand kan overleven, terwijl zijn leden het er nog gewoon goed van af komen? Dat is pas zielig." zei Shyra, weer terug naar haar uitdagende blik. "Maar zoals ik al zei. Zie het als een gunst. Ik verwacht er niks voor terug, ofzo. Maar je zult zien dat dit over een tijd beter voor mij uitpakt dan je zou denken." Shyra keek naar Sam. Niet bang, zoals al zijn slachtoffers naar hem hadden gekeken. Maar juist met een kleine grijns.}

_{Het verraste Shyra niet dat Sam in lachen uitbarstte. Owh. Hij wist niks. "Wouw Shyra, ik had me vergist, je bent een erg amuserend persoon!" lachte de reu. "Geloof me maar hoor, zonder jou had ik het ook wel gered. Bovendien zit er een verhaal achter die wond dat jou niets aan gaat." Shyra grijnsde. Ja. Dat hoopte ze voor hem. Was hij tenminste niet zo zielig. "Komop Shyra, de geur van Tundra pack zit overal in je vacht.Bedenk geen mooie praatjes voor mij. Natuurlijk! Je zal als de beste poedel worden gezien omdat jij de alpha van The Kuolema hebt gered! Wow! Ga je gang, bedenk maar een leuk verhaaltje! Maar onthoud dit, als ik daar toe in staat ben, of als ik er zin in heb ga ik weg, en heb ik jou nooit gekend" zei Sam weer. Shyra grijnsde weer op zijn woorden. "Ik zou ook niks liever willen. Ga maar, als je dat wilt. Of moet ik weggaan, omdat je pootje het nog niet aankan." zei Shyra, lichtelijk spottend. Het kon haar niks schelen. Als hij dat zo nodig wilde, zou Shyra nu zo opstaan en deze oude mijn uitlopen. Zij was niet bang voor regen, noch voor een storm. "De Tundra geur zal snel uit mijn vacht verdwijnen. Ik weet niet of je het weet, buddy, maar ik heb die pack verlaten. En verhalen verzinnen? Misschien is het beter als jij wat gaat bedenken, zodat het je grote ego niet zal schaden. Geen zorgen, ik ga niks rondbazuinen. Die poedeltjes waar jij het over hebt? Zij zullen van mij walgen, omdat ik jouw heb geholpen. Maar dat kan mij niet eens schelen, want ik ben iets beters van plan met mijn leven." vertelde Shyra, maar de uitdagende blik bleef in haar ogen. Die blik was nooit verdwenen. "Je komt er later wel achter.." Haar laatste zin zei ze zoetjes. Ze stond op, en keek Sam afwachtend aan. "Heb ik toestemming om te gaan, meneer?" Vroeg ze met een 'braaf' stemmetje. "Of wil je nog eten hebben voor een paar dagen?"}

_{God. Wat was Sam toch weer een vuile zak. "Heb je daar mijn toestemming voor nodig? Echt?" grinnikte Sam. "Doe wat je niet laten kan prinsesje! Ga of blijf, het zal mij een worst weten. Ik heb ergere dingen overleefd dan een poot!" Shyra's gelaat veranderde niet. Ze bleef daar staan, en het was vrijwel onmogelijk om enige emotie van haar af te lezen. "En wat wordt het Shyra die het verkeerde pad op gaat? Blijf je gezellig met me kletsen in deze grot of ga je dom de storm in?" vroeg hij. "Komop, zulk slecht gezelschap ben ik toch niet?" Sam had een semi-flirterige glimlach op zijn lippen. Shyra keek hem walgend aan. "Sam, jij bent nog wel de LAATSTE die enige invloed op mij heeft. Kom op, Sam. Je bent, of was, een alpha. En wat ben je nu? Niets meer dan een stuk schroot. Ik had toch echt iets meer van jouw verwacht. Misschien kan je dat dan niets schelen, maar dat zegt heel veel. Om je te herinneren, je bent een wolf. Je bent nu meer een klein knaagdier vol met parasieten dan een wolf." zei Shyra duidelijk, en met een randje walging. Ze deed haar best om zo neutraal mogelijk te klinken, maar ze walgde gewoon teveel van de reu om het te kunnen verbergen. Maar erg dat het te horen was, vond ze niet. "Serieus. Wat moet jij voorstellen? Ik heb het na al die tijd die ik met je heb doorgebracht nog steeds niet kunnen zien. Misschien zou je je wat meer kunnen gedragen naar leeftijd, want op het moment gedraag je je als een mengeling van een kinderachtige pup en een chagrijnige knar die niks meer in het leven te doen heeft dan klagen. Je wilt graag het 'onverdiende' geluk van anderen ontnemen? Ga je gang. Maar onthoud dat juist die voldoening die je dan krijgt, niet hetgene is wat je zoekt. Als dat echt je doel is, kun je alleen maar tegenslagen krijgen in het leven." Shyra liep naar de uitgang van het grot, en ze keek even naar de storm die buiten bezig was. Mooi. Alleen regen en wind. Er zat geen onweer in de lucht, dat kon zelfs een pup van drie maanden vaststellen. Regen en wind. Deze omgeving. Ja. Daar kon Shyra makkelijk door heen trekken. "Ik herhaal nog een keer, Sam. Als je geen respect toont voor anderen, zul je die ook niet krijgen. Je weet nooit wie je tegen komt. En laat ik je vertellen dat het zou kunnen dat je nu een waanzinnig groot probleem hebt. Je bent niet geïnteresseerd? Niet mijn probleem, maar het zou kunnen dat jouw domme acties jouw probleem alleen maar vergroten. Ik heb nog nooit zo'n onwetende, domme leider ontmoet. En ja, misschien ben je gefaald in je leiderschap, en is je groepje niet meer bij elkaar. Dat betekend nog niet dat je gelijk alles kan maken wat je maar wilt." Siste Shyra. "En nu, zal ik doen wat ik niet laten kon." Razend snel schoot Shyra naarvoren, en haalde ze Sam's helende poot dieper open. Ze was weer weg, voordat Sam ook maar iets kon doen. Toen ze wegschoot, trapte ze vuil in de wond, zodat hij weer terug bij af was. Alles was binnen een hartslag gebeurd. "Later, Sam" Met die woorden was ze weg. Ja. Shyra was snel. En die snelheid had ze in de loop van het leven alleen maar opgebouwd. Door veel te trekken, weinig te rusten. De regen donderde op Shyra neer, en de wind blies haar bijna van haar poten. Maar erg genoeg om een probleem voor Shyra te veroorzaken? Nee. Dat was het niet. Shyra had ergere omstandigheden meegemaakt en overleefd. Dit was nog niks.}