Bruh... {Tristan}

Nadat hij afscheid had genomen van de wolf die hem niet zo aan stond was hij over het eiland rond gaan zwerven. Het was niet veel aan. Mara toch wel mooi verborgen. Dat had hij graag op 't moment. Aangezien hij geen zin had in bezoek. Gelukkig was het bijna zomer wat er voor zorgde dat de temperatuur op het eiland zeer aangenaam was. Tristan schrok op van een bekende huil. Dat moest Saxon zijn. Even glimlachte hij. Het was alweer een tijdje geleden dat hij zijn vriend gezien had. Er als hij iets te melden had was het meestal wel belangrijk. Waarschijnlijk zou zijn daginvulling in het teken van Saxon staan. Opgewekt door dit idee wandelde hij in de richting van waar de huil vandaan was gekomen. Al gouw doemde de torens van een oude ruïne boven de bomen uit. Dat leek hem wel wat. In de andere gebieden waar hij had rondgezworven waren ook kastelen geweest en hij had ze nooit vervelend gevonden. Eigenlijk was hij wel opgelucht dat Infinity ook een kasteel had. Dat was wel een rustig thuis.

Niet veel later kwam de bruine reu de binnenplaats op lopen waar hij zijn vriend Saxon zag staan. Hij glimlachte de reu vriendelijk te gemoed. "Lang geleden al weer." Zei hij. Want hun laatste ontmoeting was al een behoorlijke tijd terug geweest. Eenmaal naast de reu ging hij zitten. De binnenplaats zag er wel redelijk uit. Natuurlijk ieder kasteel had zo z'n gaten en stof. Maar mocht de wagon ooit wegrijden of in brand vliegen dan hadden ze altijd dit nog. "Mooie holle steen heb je uitgekozen."Zei hij en grijnsde lichtelijk. Ze moesten alleen natuurlijk nog wel een naam voor deze plaats verzinnen. Want holle steen , zo konden ze het niet blijven noemen. Het had een veel betere naam nodig. Iets aantrekkelijks. Maar ook weer niet te want bezoekers waren ook weer niet ZO erg welkom. Tristan keek zijn maatje aan. Die kon aan zijn diepzinnige blik waarschijnlijk wel aflezen dat hij aan het nadenken was over een naam. Daar kende ze elkaar immers goed genoeg voor.