[& t r i s t a n]

Hij was wel eens waar een tijdje buiten beeld geweest. Maar deze reu had de ramp van het vorige gebied overleeft. Gewoon simpel weg omdat hij er zelf niet bij was. Gewoon net op tijd naar een ander gebied vertrokken. Dat kwam door Sam. Tristan kreeg het heen en weer van die gek. Hij kon geen eens meer normaal een gedwongen deal sluiten. Nee , nee. Hij had met hem opgesloten gezeten. . . Het had niet veel gescheeld of ze waren ze elkaar weer aangevlogen. Gelukkig had hij het net aan overleefd. En had besloten direct naar een ander gebied te gaan. Mazzel voor hem. Sam was waarschijnlijk van woede ontploft en had zo het brandje gesticht. Ja Tristan dacht er luchtig over. Waar hij niet bij was mocht hij over spotten. Maar dat andere gebied bleek hem ook niet veel te bieden. Het was namelijk binnen de kortste keren overspoeld geweest met twee poters. En daar moest hij niets van hebben. Dus was het tijd geworden voor hem om verder te gaan. Tristan was dan ook wel een verder reizend persoon. Hij maakte men het leven stiekem zuur en zodra ze hem door begonnen te krijgen nam hij gewoon de benen. Want zo simpel was dat. Goed of slecht het maakte niet uit. Als Tristan de pik op je had dan was dat zo. En als hij je mocht dan had je geluk. Natuurlijk mocht hij sommige wolven ook wel. Hij had wel vrienden. Hij zag ze alleen niet vaak. Maar ach dat had Tristan er wel voor over. Langzaam beklom hij de stenen bergen. Hij had gehoord dat hier achter een mooi gebied zou liggen. Waar ook wat wolven van het Sam gebied heen waren gevlucht. Wie wist kwam hij nog bekende tegen ook. Hij dacht er nog maar net over na of het was nog zo ook! Geen wonder. Het was immers de tijd dat de bladeren van kleur veranderden. Hij als blader koning was weer nodig. Toevallig was hij hier ook nog eens. Vrolijk rende hij het berg pat op. "Tristan?"Hoorde hij de wolvin het haar hardop afvragen. Tristan grijnsde. Met krachtige passen werkte hij zich zelf de berg op. En daar op een klein vlak punt stond ze. Vol vrolijkheid kwam hij op haar af gestormd. "Yo Shyra! Het is herfst dus ik dacht je hebt de blader koning vast nodig!"Riep hij vrolijk. En kwispelde uitbundig. Hij had de wolvin al een tijdje niet meer gezien. En om eerlijk te zijn had hij haar gemist. Vlak voor haar kwam hij tot stilstand en ging zitten. Een onverstoorbare grijns sierde zijn snuit. Het leek wel een beetje alsof hij een energie overschot had. Te veel blijheid? Nee dat was onmogelijk. Hoe meer blijheid hoe beter. "En ken jij dat gebied? Zo ja dan ga ik daar ook rond hangen. Ik ben dat alleen zijn een beetje zat." Zei hij. En grinnikte. Hij hoopte dat ze maatjes konden worden. Dat leek hem wel wat. Eens een keer samen plezier hebben in plaats van in zijn eentje.  

Het geluk leek hem te gemoed te huppelen.Dat kwam vast door zijn nobele daad het zo lang bij Sam uit te houden. Want toen hij het nieuwe gebied nog maar net betreden had werd zijn naam al geroepen. Super actief en vol blijheid stormde hij naar waar hij wezen moest. Vol vrolijkheid remde hij vlak voor de wolvin af. "Yo Shyra! Het is herfst dus ik dacht je hebt de blader koning vast nodig!"Riep hij vrolijk. De wolvin grinnikte. Ze wist het dus nog! "Ach, nee joh, deze eend kan alles wel alleen aan!" Lachte Shyra. Tristan grijnsde. Of ze het nu alleen aan kon of niet , hij zou haar toch wel blijven opzoeken. Ze waren goede vrienden , vond hij. Het was een wonder hoe hij de vriendschap bij haar gewonnen had. Maar Tristan vond het hoe dan ook prachtig. Zij was een van de weinige vrienden die hij had. En voor hem een reden om te gaan waar zij  ging. "En ken jij dat gebied? Zo ja dan ga ik daar ook rond hangen. Ik ben dat alleen zijn een beetje zat." Zei hij. De wolvin glimlachte en knikte. "Ik trek hier al een tijdje rond, en ik ben van plan hier te blijven." Vertelde Shyra. Mooi zo. Dan zou hij hier ook blijven. Van af hier had je een prachtig uitzicht over het gehele gebied. Tristan nam het gebied even goed in zich op. Het zag er niet slecht uit. Nee , nee. Hier zat wel wat uitdaging in. En dat mocht hij wel. Hoe meer uitdaging hoe meer plezier. En hoe meer plezier hoe beter! Tristan zijn ogen glinsterde bij het spotten van het station en de fabrieken. Daar zou hij lekker kunnen gaan rond baggeren! Eindelijk een aantal gebieden die wat pit bezaten. Ze waren door mensen ontwikkeld. En dat vond hij machtig interessant. Een man tot man gevecht met een mens leek hem geweldig. Alleen wilde mensen helaas niet begrijpen dat wapens niet tot de spelregels behoorde. "Het heet Infinity. Ik heb zo het gevoel dat ik hier eerder ben geweest, maar het zou ook zo toeval kunnen zijn."Zei Shyra. "Niets is toeval." Antwoordde hij en knipoogde naar haar. Toeval bestond voor hem niet. Hij was hier zij was hier. Er was een reden dat ze elkaar bleven ontmoetten. "En Tristan, hoe gaat het met je? Heb jij de brand een beetje overleeft?" Vroeg ze hem. Tristan lachte. Het klonk niet echt vriendelijk. Maar zeker niet gemeen. " Heel simpel , ik was er niet bij." Grinnikte hij droogjes. "Verder gaat het wel goed. Er is niet veel interestants gebeurd. Vandaar dat ik dacht , laat ik Shyra maar eens gaan opzoeken. Dus hoe gaat het met jou?" Vroeg hij haar en glimlachte vriendelijk.  

"Sinds ik hier ben gaat het zo zijn gangetje. Ik ga uit de TTP, trouwens. Zodra ik de alpha vind word het echt officieel." Antwoordde Shyra op zijn vraag hoe het met haar ging. Tristan keek haar nieuwsgierig aan. Alpha? Zo zo , zij had plannen. Tristan kwispelde zachtjes zijn staart om aan te geven dat hij geen enkel bezwaar had op haar plannen voor de toekomst. Alpha , cool toch? Hij vond van wel. Hij vond het wel wat voor Shyra. Ze had er wel pit voor. Zelf had hij niet het vermogen lang in een pack te blijven. Zelfs eigenlijk niet eens om lang op een plaats te blijven. Hij klooide er een beetje aan en ging er vandoor zodra het uit de hand liep. Eigenlijk was hij niets meer dan vervelend. Ach... het leven mocht van hem gewoon wat meer uitdaging hebben. Niet iedereen hoefde perse je vriend te zijn. Maar Tristan zou proberen voor deze keer langer in dit gebied te blijven. Waarom? Het had een reden. Maar daar dacht hij liever niet over na. Het gebied zag er veel belovend uit. Dus dat zou op zich wel lukken. "Ik ben samen met Sam, de alpha van the Kuolema, naar Infinity getrokken. Hij kon zelf niet jagen, dus dat deed ik voor hem." Zei Shyra. Tristan maakte geen enkel geluid. Maar in zijn gedachten lachte hij. Keihard. Lekker Sam! Het leven pakte die bitch terug! Tristan genoot hier van. Al liet hij dat niet merken. God wat had hij een hekel aan dat zwarte monster zeg. Hij zou haast zin krijgen in een nieuw gevecht met die zwarte pluizenbol. Gewoon weer even de beuk er in. Laten zien dat Sam niet aan de top stond. Tristan keek een beetje haatvol en vriendelijk tegelijkertijd uit zijn ogen. De 'gestoorde blik' die hij soms wel eens vaker vertoonde was er weer. "De pack is terug? Wat leuk! Het word tijd dat ik Sam eens ga opzoeken binnenkort." Bij die laatste woorden greens hij vals. Maar zijn woorden klonken vriendelijk. Zijn staart zwiepte heen en weer. Het was totaal niet duidelijk of hij Sam wilde omhelzen of zijn kop er af scheuren. Misschien wilde hij het ook wel beide. De volgorde was alleen wel belangrijk dan. Tristan wende zijn blikveld weer tot het gebied. Sommige delen waren inderdaad best interessant. Helemaal nu Sam daar dus blijkbaar ook rond hing. En er een pack vol slechte wolven was. Ja , hij zou zich hier nog wel lang kunnen vermaken. En dat was een mooie conclusie. Tristan glimlachte tevreden. Wie wist kon hij hier echt zijn draai gaan vinden. Dat zou mooi zijn. "Zeg Shyra , zou jij het wat vinden om mij rond te lijden?" Vroeg hij vrolijk. En kwispelde enthousiast. Hij had daar iniedergeval wel zin in. Hopelijk dacht zij er ook zo over. Samen rond baggeren was immers veel leuker dan alleen. Zijn vrolijkheid leek nog altijd onverwoestbaar. En dat was lang gelden. Tristan was niet vaak blij. Niet op die manier blij. Op zijn manier. Want dat wilde maar weinig wolven accepteren. Het merendeel vond hem irritant. Hopelijk vond Shyra hem wel een beetje oké. Het zou namelijk behoorlijk bruut zijn nu al weer een van zijn vrienden vaarwel te moeten zeggen...  

Tristan had een korte 'allergische' reactie bij het horen van Sam zijn naam. Bepaald goede ervaring had hij niet met die moordlustige gek. Maar zelf was hij dol op het riskante gok spel dat hij met die reu speelde. Het was dus nogal een beetje tegenstrijdig. Hij zou Sam zeker gaan opzoeken. Een goed gevecht of een goede vriend , hij kon het er beide wel bij hebben. Maar om hier een beetje wegwijs en slim te zijn , was het wel handig als hij het gebied een beetje uit zijn kop leerde kennen. En dan was er toch niets beters dan een rondleiding van een goede vriendin? Tristan greens verlegen bij het idee. Het zou meer dan geweldig zijn....
"Zeg Shyra , zou jij het wat vinden om mij rond te lijden?" Vroeg hij vrolijk. En kon maar moeilijk zijn staart in bedwang houden. Denkende de aan het mooie plan. Maar helaas voor hem kwam er een ander antwoord dan gehoopt. "Sorry, Tristan. Ik heb het te druk. Ik moet veel dingen doen, waar ik geen gezelschap bij kan gebruiken." Even knikte hij. En stopte zijn diep te leurgesteldheid snel weg in een onzichtbaar hoekje. "Geeft niets hoor , ik hoop dat je het snel weer wat rustiger krijgt." Zei hij vriendelijk. Geen tijd was geen tijd. Dat accepteerde hij wel. "Maar... Wat als ik je kom opzoeken als ik tijd heb? Over.. vier nachten, op zijn hoogst! Wat denk je daarvan?" Vroeg ze plots glimlachende. Tristan moest zijn best doen niet al te hard te gaan kwispelen. "Dat lijkt me geweldig!"Riep hij met een glinster in zijn ogen. Vervolgens keek hij uit over het gebied. "Ik reis af naar het strand. Ik zie je hopelijk binnenkort daar verschijnen. " Zei hij. Even drukte hij zijn snuit tegen die van Shyra aan. Ten teken van afscheid. "Ik kan je niet te lang missen , als je dat maar weet." Zei hij en knipoogde. Vervolgens was het dan toch echt tijd om te gaan. Shyra had het druk dus kon hij haar maar beter niet langer meer afleiden. Hij vervolgde zijn weg over het afdalende rotspad. Op naar de stranden. Hopelijk zou ze hem snel weer komen opzoeken. Want hij meende wel wat hij zojuist gezegd had.

~ Topic uit ? ~