Haar ogen volgde een groep vogels die toevallig voorbij vloog. Hoewel de zon aangenaam scheen en het zand warm aanvoelde, kon ze er niet van genieten. Het enige wat de prachtige omgeving haar aan deed was walging. In haar gouden ogen was zo goed als niets meer mooi. Ze was zichzelf verloren in emoties die door haar kop heen spookten. Gedachtes die haar gek maakten samen met herinneringen die haar plaagde. Het was iets waar ze zelf niet bewust van was, het gebeurde gewoon. Ze bouwde langzaam een schild om zichzelf heen. Een soort muur, die haar echte karakter amper liet doorschijnen. Ze wilde haar leven perfect leven vanaf nu. Perfect
Een schok ging door haar heen en ze wendde haar blik van de vogels af. ze werd ziek van haar eigen woorden. De wolvin stond op en koos een willekeurige richting. Daar liep ze heen, zonder een zeker doel te hebben. Je moest haar niet verkeerd begrijpen. Ze was meer dan gelukkig dat een deel van haar vrienden hier was. Maar, een deel was niet alles. En hoewel ze even vanalles kon vergeten in hun gezelschap, was de eenzaamheid en het gevoel van gemis des te meer als ze weer weg waren.
Een zucht rolde over haar lippen terwijl ze het geurspoor van een wolf volgde, ze was er niet echt bij. Zoals heel vaak dezer dagen was ze verzonken in haar eigen gedachtes die alle kanten opliepen. Behalve dat van haar partner, iedere keer als het daarheen dreigde te gaan-wat redelijk vaak gebeurde- hield ze het dreigend tegen. Ze kon er niet aan denken. Het deed te veel zeer.
Met een gedempte plof botste ze tegen iets aan. Ze moest een paar keer knipperen voordat ze door kreeg dat het een wolf was. "Sorry"mompelde ze wat beschaamd terwijl ze overeind krabbelde en weigerde de wolf aan te kijken. "Ik was er niet bij met mijn ged-" Abrupt stopte ze met haar zin. Twee blauwe ogen keken haar aan. Een paar ogen die ze te goed kende. Een tijd bewoog ze niet, bekeek alleen maar ieder detail in de ogen van de reu. Twee blauwe ogen, zo mooi. Nog steeds leek ze niet te kunnen bewegen. Het enige wat ze kon was in zijn ogen kijken. En hoewel haar kaak bewoog en haar lippen zijn naam vormde, kwam er geen geluid uit haar keel.
DONNIIEEEE
