Help me find the words

۰۪۫D۪۫۰ ۰۪۫i۪۫۰ ۰۪۫g۪۫۰ ۰۪۫o۪۫۰

Klam wandelde de witte reu voort. Het was nog vrij vroeg in de ochtend. Hij bevond zich vlak aan de kust. De zoute zee geur hing ook in dit bos al in de lucht. De ondergrond was droog en ruig. Duin. Het was een duin bos. Niet lang gelden was hij samen met zijn pups het nieuwe land binnen gekomen. Samen hadden ze Safrijn gevonden. Nu waren de pups bij Safrijn , en was hij op verkenning gegaan. Opzoek naar oude vrienden. En de gebieden die dit land hun te bieden had. Het duin bos was een rustige en mooie plaats. Maar wel erg stil voor zijn nerveuze stemming van onzekerheid. Wat als hij niemand terug vond? Even stak hij zijn snuit in de lucht en snoof de frisse boslucht op. Het moest hier wemelen van de hazen. Niet slecht. Alleen zoet water zou een stuk lastiger te vinden zijn hier. De zanderige grond onder zijn poten voelden zacht aan. Fijn om op te lopen. De bomen stonden nu volop in vers groen blad. Dat zorgde voor genoeg schaduw op hete dagen. Ja , hij vond het wel fijn hier. Dit gebied had een voorkeur van hem gekregen. Digo wilde net halt houden om even wat uit te rusten toen hij plots pootstappen achter zich hoorde. Ook nog maar voor hij zich kon omdraaien om te kijken wie er aan kwam botste deze wolf tegen hem aan. Digo verloor zijn evenwicht en viel achterover. Een bruine wolvin lag boven op hem en begroef haar snuit in zijn vacht. Digo was te overdonderd om op te kijken wie het was. Maar haar geur vertelde hem dat dit maar een iemand kon zijn. Shyra! Ze had de brand overleefd! Zij was ook hier! Tranen van geluk stroomden over zijn snuit. De eerste drie minuten was hij te overdonderd om ook maar een woord te kunnen zeggen. Shyra , ze leefde nog! Waarschijnlijk was zij net zo emotioneel bij het zien van hem als hij bij het zien van de inmiddels volwassen pup. "Shyra ik ben zo blij je te zien." Fluisterde hij. Van hem mocht de wolvin net zo lang blijven liggen als zij wilde. Hij was niet van plan haar van zich af te schudden. Daar was hij immers veels te gelukkig voor op dit moment.

|Mood; happy |Words; 386 |Company; Shyra =3 |Notes; x|

۰۪۫D۪۫۰ ۰۪۫i۪۫۰ ۰۪۫g۪۫۰ ۰۪۫o۪۫۰

Ondanks dat Shyra van hem best nog wel even zo had mogen blijven liggen struikelde ze na zijn woorden van hem af en keek hem serieus aan. Dat was voor hem het teken om op zijn beurt overeind te krabbelen en haar bezorgd aan te kijken. Hij had er natuurlijk nog niet aan gedacht dat Shyra wel eens gewond kon zijn. Stom van hem! Dat had hij moeten hebben bedacht. Even maakte hij een geërgerd binnensmonds geluidje. En schudden vervolgens beschaamt zijn kop. Soms vroeg hij zich af of hij echt zo dom was. Alleen nu was het moment niet zich dat af te vragen. Hij moest uitzoeken of alles wel oke was met Shyra. Toen hij eenmaal weer op vier poten stond liep hij een rondje om de bruine wolvin heen. Behalve wat verschijnselen van moeheid en aftakeling door de emoties van de afgelopen dagen en de brand was er niet veel aan haar te zien. Maar Digo wist zeker dat er meer met haar aan de hand moest zijn. Dat voelde hij gewoon aan. De witte reu ging voor haar staan en keek haar vragend aan. Vragend voor uitleg. Die kwam. De wolvin probeerde iets uit te beelden. Digo keek naar haar aanwijzingen en proberen er wijs te worden. Praten? Iets met praten? Toen de wolvin een klein hulpeloos geluidje slaakte schoot het hem te binnen. Niet praten! Ze kon niet praten. Vandaar dat ze het uitbeelden. "Je kunt dus niet praten..."Mompelde hij. Ergens was het logisch. De rook van de brand was natuurlijk daar de veroorzaker van. Hij zou kijken hoe erg de schade was. Als het mee viel konden ze er nog wat aan doen. Digo stond op en liep op Shyra af. "Zou je op de grond kunnen teken/uitbeelden wat je voelt/dwarszit op het moment dat je wilt praten? Hoe lang je dit al hebt, hoe je dit bent opgelopen en of er al ietwat verandering in is gekomen." Vroeg hij. Het zou hem niet verbazen als de wolvin rook en pijn zou tekenen. Maar met deze informatie zou hij zeker kunnen zijn over of het nog zin had een bepaald kruid voor Shyra te gaan zoeken. Hij hoopte van wel. Het zou geweldig zijn als er een oplossing was. Digo moest er eigenlijk niet aan denken niets voor haar te kunnen betekenen.

|Mood; worried |Words;  389 |Company; Shyra =3 |Notes; x |

۰۪۫D۪۫۰ ۰۪۫i۪۫۰ ۰۪۫g۪۫۰ ۰۪۫o۪۫۰

De wolvin knikte uitbundig. Ten teken dat hij het dus bij het rechte eind had gehad. Shyra kon dus niet praten. Wat logisch was. De rook van de brand had schade aangericht. Dat hoefde nog echter niet te betekenen dat ze nooit weer zou kunnen praten. Als de schade beperkt was gebleven waren er genoeg mogelijkheden om uiteindelijk weer te kunnen praten. Hij stond op en liep op de wolvin af. "Zou je op de grond kunnen teken/uitbeelden wat je voelt/dwarszit op het moment dat je wilt praten? Hoe lang je dit al hebt, hoe je dit bent opgelopen en of er al ietwat verandering in is gekomen." Vroeg hij. Shyra knikte. Digo ging zitten en wachtte af wat de ze zou gaan doen. De wolvin pakte een stokje en tekende de antwoorden op zijn vragen in het zand. Digo stond versteld over haar prachtige tekenkunsten. En haalde er dan ook al snel de volgende informatie uit : De wolvin had de schade aan haar keel opgelopen door de rook van de brand. Vervolgens was ze met een zwarte wolf mee gegaan. En daar het laatste beetje van haar stem op verbruikt. Toen had ze een tijdje niet meer gepraat. En was er bij Safrijn en Canavar dacht hij dat het was er achter gekomen dat ze niet meer kon praten. Het zou dus goed kunnen zijn dat deze rustperiode van niet praten haar stem goed had gedaan. Het had iniedergeval geen kwaad gekund. Digo wist wel een paar dingen die zouden kunnen helpen. Verder zou ze moeten oefenen weer te praten. Uiteindelijk zou ze haar stembanden dan wel weer aan de praat krijgen. De wolvin keek hem aan. Digo glimlachte. "Ik weet genoeg. Honing , als je dat gemengd met water drinkt zal dat goed helpen. Ook weet ik nog wel een kruid dat zal helpen je stem terug te krijgen. Verder is het denk ik een kwestie van voorzichtig aan oefenen met praten." Zei hij vriendelijk. Digo was er van overtuigd Shyra haar stem terug te kunnen laten komen. Als deze dingen namelijk niet werkte waren er nog wel meer kruiden die ze konden proberen. Hij kon zich voorstellen dat Shyra natuurlijk niet alle kruiden uit haar hoofd wist. En er was no way dat hij zijn pleegzel alleen op een bijennest af zou sturen. "Ik zal je wel helpen zoeken naar de honing en kruiden." Zei hij daarom. Digo kwispelde. Hij wilde haar graag zo snel mogelijk genezen. En was benieuwd naar Shyra haar verhalen die hij misschien zou mogen horen als ze over een tijdje weer zou kunnen praten. . .

|Mood; determination |Words; 435 |Company; Shyra |Notes; sorry voor de laatheid x.x  |

۰۪۫D۪۫۰ ۰۪۫i۪۫۰ ۰۪۫g۪۫۰ ۰۪۫o۪۫۰

"Ik zal je wel helpen zoeken naar de honing en kruiden." Zei hij. En kwispelde zachtjes. Al leek de wolvin er op dit moment weinig van de willen weten , vrolijkheid. Ze liep een stukje en keek hem vervolegns aan. Het was duidelijk dat ze de kruiden en honing zo snel mogelijk bij elkaar wilde hebben. Digo maakte er geen bezwaar tegen. Als zij er nu naar opzoek wilde dan zouden ze dat doen. Hij kwam naast haar lopen. En stak zijn snuit in de lucht. Ze hadden geluk! Zo te ruiken waren de kruiden niet ver uit de buurt. Digo wenkte haar te volgen en volgde in stevig tempo het geurspoor. En inderdaad. Niet veel later hield hij halt voor een paar eigenaardig uitziende plantjes. Ze waren lang met veel bolvormige blaadjes en paarse bloementjes. "Alleen de blaadjes eten. Van de bloemen krijg je koorts." Planten. Wat waren ze soms toch ironisch. Je kon aan de zelfde plant dood gaan die een ander het leven zou redden. Lag er maar net aan welk deel je op at , en hoe. Als je dat eenmaal wist leek de wereld net een groote medicijn kast. Niet dat dat zo leuk was. Digo wilde ook wel eens planten gewoon als planten kunnen zien. Het ergste was nog dat alleen hij dit scheen te weten. Stel er zouden vijf van zijn vrienden zwaar gewond raken. Zou hij dan werkelijk moeten gaan kiezen wie het zou gaan halen en wie niet? Hij huiverde even bij dat idee. Nee healer zijn had zeker niet alleen maar voordelen. En zeker niet als jij de enige healer was. Digo staarde een beetje naar de plantjes. Raar maar handig , dat de natuur dit zo liet groeien. Het was iets om soms wel eens bij stil te mogen staan vond hij. Als je wist dat die planten geneeskrachtig waren dan. Je kunt moeilijk bij iets stil staan terwijl je niet weet dat het bestaat. Of misschien staan somige er juist wel onbewust bij stil. Hij kon onmogelijk in de gedachten van een ander kijken. Maar dacht er wel graag overna wat andere zouden kunnen denken. Daar over denkende wachtte hij rustig af tot dat Shyra de blaadjes op had gegeten.

|Mood; calm |Words; 374 |Company; Shyra |Notes; x |

۰۪۫D۪۫۰ ۰۪۫i۪۫۰ ۰۪۫g۪۫۰ ۰۪۫o۪۫۰

Het was duidelijk dat Shyra zo snel mogelijk haar ingrediënten wilde hebben. En dus waren ze snel opweg gegaan. Al snel had hij het geurspoor van het kruid te pakken. Gelukkig was het niet al te ver uit de buurt. Het was een apart ding zo'n plant. Je kon namelijk aan de zelfde dingen dood gaan als waar je van genas. Lag er maar net aan welk deel je er van op at.  "Alleen de blaadjes eten. Van de bloemen krijg je koorts." Haf hij haar de handleiding van deze plant. Digo zag hoe ze de blaadjes snel van de plant af at. Hij kon zich niet voorstellen dat ze had deed omdat de plant zo geweldig zou smaken. En ging er van uit dat ze onder het motto 'hoe sneller voor bij hoe beter' at. Digo had wel medelijden met haar. De dingen die ze voorgeschoteld kreeg waren niet bepaald lekker. Maar beter dat er iets voor was dan dat ze nooit weer zou kunnen praten. Al snel weg de plant leeg. Op naar de volgende stap. Dat zou niet de meest veilige worden. Maar hij had het er wel voor over. Digo stak zijn snuit in de lucht en snoof. Het geluk leek aan hun kant te staan vandaag. Want ook de honing was niet al te ver weg. Zodra Shyra klaar was om verder te gaan wenkte hij haar en liep verder het bos in. Op een rustig tempo volgde hij het geurspoor. Ondertussen bedacht hij zich hoe ze de honing veilig te pakken konden krijgen. Als daar nu toevallig ook een stuk los boomschors was...

Niet veel later kwamen ze bij de boom aan waar ze wezen moesten. Op een redelijke afstand voor de boom hielt hij halt. En keek even om zich heen. Een grijns begon zijn snuit te sieren. Hij liep naar een omgevallen boomstam toe en scheurde er een stuk boomschors af. Heel voorzichtig liep hij richting de boom. De bijen storen was wel het laatste wat hij wilde natuurlijk. Stapje voor stapje kwam hij dichter bij de boom met het nest. De bijen trokken zich niet veel van hem aan. En gingen gewoon verder waar ze mee bezig waren. Digo zetten het holle stukje boomschors onder het nest op de grond neer. Van uit het nest drupte er kleine beetjes honing in het boomschors schaaltje. Digo bleef doodstil staan tot het schaaltje vol was. Toen Klemde hij de rand van het schaaltje tussen zijn tanden versleepte het langzaam weg van de boom. Allemaal zodanig langzaam dat de bijen zich er niet aan stoorde. Bij een klein beekje in de buurt mengde hij het met water. En zetten het vervolgens voor Shyra neer. " De honing. En dat zonder mot met bijen" Zei hij trots. En wachten af tot Shyra de honing de honing naar binnen zou werken.

       |Mood; resourceful |Words; 476  |Company; Shyra |Notes; x|
       

۰۪۫D۪۫۰ ۰۪۫i۪۫۰ ۰۪۫g۪۫۰ ۰۪۫o۪۫۰

Digo zetten het schaaltje voor haar neer. " De honing. En dat zonder mot met bijen" Zei hij trots. Het was een goed idee geweest. Beter dan dat het honing met bijen was geweest. Digo voelde zich wel een klein beetje schuldig toen hij zag hoe erg Shyra huiverde van de honing. Maar ze moest er even door heen. Het zou haar wel degelijk helpen. Waarschijnlijk had de wolvin het er ook wel voor over. Digo wachtte geduldig tot het bakjes leeg was. "Mooi dan heb je dat ook weer gehad."Zei hij. En glimlachte gemoedelijk naar haar. Als het goed was , en dat hoopte hij , zou het al snel beter gaan met haar stem. En zou ze met een week of twee weer goed kunnen praten. Digo liep naar het water toe en ging langs de water kant liggen. Het was een vermoeiende ochtend geweest vandaag. Hij kwispelde zachtjes. En wenkte Shyra om naast hem te komen liggen als ze dat wilde. Bij praten zou natuurlijk nog niet lukken. Maar voorzichtig enkele woorden uitwissen zou mogelijk kunnen zijn. Niet dat hij er haar toe zou zetten.

|Mood; Calm |Words; 189  |Company; Shyra |Notes; heel kort sorry 3;|