Blij keken twee amberkleurige ogen om zich heen. Deze plek was nieuw voor haar en blijkbaar was ze juist op het goede moment aangekomen. Overal begon alles langzaamaan te bloeien. Natuurlijk waren er nog kale takken en was de wind koud, maar de sneeuw was gesmolten om vervolgens verplaatst te worden door groen gras. En er kwamen al weer bladeren op de eens kale bomen en als je naar de struiken keek, of zelfs naar het gras zag je hier en daar een bloemetje. Blij nam de jonge wolf een diepe adem. Haar witte vacht begon fel af te steken tegenover het groen dt haar omringde wat duidelijk maakte dat ze er was dus prooi kon ze wen vergeten. Toch maakte het haar niet uit, ze hd toch geen honger. Nee, de enige reden dat ze hier ws was omdat ze de weg niet kende. En wat was ze blij dat ze op deze plek terecht kwam. Een mooie plek voor een nieuwe start van een even mooier leven, of dat hoopte ze ten minste
{open}
